Verslag Maart 2015

Glenburgie, een distilleerderij die in 2002 totaal gesloopt is en weer helemaal opnieuw is opgebouwd. In 2005 is een compleet nieuwe distilleerdij geopend die eigenlijk totaal niets van doen heeft met de oude distilleerderij. De huidige productie bedraagt 4.200.000 liter per jaar. Het merendeel wordt vooral gebruikt voor het blenden van whisky (Ballentines, Teachers en Old Smugler). Glenburgie is als single malt alleen in onafhankelijke bottelingen te vinden.

Neus: zwavel, rubber, bandenplak. Smaak is beter dan de neus: gedroogd fruit, wat 'dirty' sherryvat, zwavelig maar niet onplezierig. Zeer droge houtafdronk.

Er zijn veel distilleerderijen gevestigd in bossen en valleien tussen de bergen van Cairgmorn en de zee. Deze distilleerderij is gevestigd aan de oever van de North Esk, een rivier die uitmondt in de zee nabij Montrose. Fettercairn is, zoals alle distilleerderijen, enkele keren gesloten geweest en is ook enkele keren van eigenaar veranderd.

In 1887 werd de distilleerderij door brand verwoest, en werd daarna weer opnieuw opgebouwd. Fettercairn gestopt met de productie tussen 1926 en 1939, toen het werd overgenomen door National Distillers van Amerika via haar dochteronderneming Train & McIntyre, die eigenaar was van de Associates Scottish Distillers.

In 1966 kwamen er twee destilleertoestellen bij. Slechts 4% van de productie van Fettercairn wordt op de markt gebracht als single malt, de rest wordt gebruikt in blends. Deze botteling is onderdeel van de Cadenhead ‘wine cask’ serie en is gerijpt in een port vat.

De neus is vanille en zeer nootachtig met marsepein en amandelen afgerond met een vleugje aardbeienjam. De smaak is complex, met tannines afkomstig uit het port-vat voor zoete kokos en dikke honing crème. Een delicate afdronk met toffee en butterscotch.

Liddesdale, een grote berg op een paar mijl afstand van de nieuwe Adelphi distilleerderij Ardnamurchan Distillery die in januari gebouwd moet worden en tevens naamgever van een mooie Adelphi serie waar inmiddels batch 2 van gereleased is. De Adelphi Liddesdale reeks blijkt op voorhand al een ode aan de nieuwe distilleerderij en zijn buurman te zijn.

De Liddesdale, ten zuiden van Loch Sunart heeft een bijzondere geschiedenis en sommigen spreken zelfs van “Devil’s Acre” waar de oude weduwe haar koe aan aan de duivel heeft verkocht. Anderen daarentegen hebben het over “Fairie Knoll”, een gebied waar sprookjes bestaan en waar de “Deaf Shepherd” (dove herder) heerst.

Deze herder is echter niks anders dan een groot stuk rots dat een beetje de kentekenen van een hoofd heeft. Te midden van een gebied waar niks groeit. Kortom, er zit een duidelijk verhaal achter deze whisky. De Liddesdale Batch no.2 is samengesteld uit 3 Europese vaten (refill sherry butts), allen 18 jaar gerijpt, van de Bunnahabhain distilleerderij en in totaal zijn er 1473 flessen van vervaardigd.

Kleur: goud amber. Neus: frisse aroma's van mout en ge-oliede deck stoelen aan zee. Smaak: Krachtige smaak, met tonen van madeira, sherry en gedroogd fruit. Zachte, zoete toffee-achtige afdronk.

 In vergelijking met batch 1, die men nog goed kon herinneren uit de januari 2015 proeverij, werd deze toch als beter geclassificeerd. In de neus werd vanille, ietsje rook én een beetje lijnolie en velpon gevonden. De smaak was mooi zwaar met sherry, kruidig, warm zoet (caramel), ietsje turf en wat notig. De afdronk was bij de een kort en de ander lang, maar de whisky was mooi in balans en toch ook complex en warm.

Tomatin is een van de grootste distilleerderijen (capaciteit 5 miljoen ltr), waarvan de meeste whisky wordt verwerkt in blends ( zoals in The Talisman) . Het is ook de eerste Schotse distilleerderij met een Japanse eigenaar. Slechts een kleine hoeveelheid Tomatin wordt als single malt whisky op de markt gebracht.

Deze Tomatin werd gedistilleerd op 17 september 2004. Vervolgens rijpte hij tien jaar op een sherryvat (cask #45). Bij botteling in 2014 werden er 312 flessen met een vatsterkte van 56.8% afgevuld. Zoals alle whisky’s van David Stirk werd hij niet koud gefilterd en heeft hij zijn natuurlijke kleur. Dit is een heerlijk opwekkende en tamelijk volle Tomatin.

Kleur: licht amber. Neus: lichte aroma’s van sherryrijping, krentjes en rozijnen, kandijsuiker en een accent van gember. Smaak: tonen van honing, gedroogd fruit en peperkoekkruiden maken van deze Tomatin een heel aangename en verfijnd zoete dram. De afdronk is gemiddeld lang en heerlijk verwarmend.

Over het algemeen waren de geluiden positief met een paar opmerkingen. De neus was als een tuincentrum: potaarde en ook wat zout. De smaak vond de ene helft in balans en de andere helft vond 'm moeilijk en niet expressief. De afdronk was kort en vol, maar toch ook wel een beetje droog en heet.

Een beetje stroeve whisky, die erg goed ruikt: boterbabbelaar, stroopwafel én een beetje spiritus.(iemand rook gefermenteerd fruit) Smaken vol met caramel en nootachtig waarbij de alcohol niet overheerst. Een warme afdronk met een stroef pepertje. Het is duidelijk whisky én het heeft een mooi label.

De Braeval distilleerderij (voorheen bekend als Braes of Glenlivet) is een van de jongste distilleerderijen in Schotland, gebouwd in 1973 / '74 door Chivas. Nadat Pernod Ricard de distilleerderij in 2001 kocht, verspilde ze geen tijd en heeft de distilleerderij onmiddellijk stilgelegd in 2002, samen met Allt A 'Bhainne, Benriach, Caperdonich en Glen Keith.

Braeval distilleerderij heeft de productie op 11 juli 2008 hervat. De distilleerderij ligt in het uiterste zuiden van Speyside, stroomopwaarts van Tamnavulin en (de) Glenlivet. In 1975 werden er twee stills toegevoegd aan de bestaande drie die in 1978 waren geïnstalleerd.

Er zijn eigenlijk geen officiële bottelingen bekend, het meeste van de 4 miljoen liter alcohol die men produceert gaat naar de blenders, ondermeer Chivas Regal. Deze te proeven Braes is dus nog van de oude distileerderij én van een onafhankelijke bottelaar.

Neus: boter créme, kiwi en bloemenhoning. Smaak: kaneel met honing van viooltjes, citroen merenque en vanille. Afdronk: heerlijk romig met witte peper.

De meeste distilleerderijen kan je bezoeken, maar dit is er zo een waar dat niet kan. Mortlach Distilleries, met een van de oudste licenties om whisky te maken, bevindt zich in het centrum van de Speyside, met als naaste buren Balvenie, Glenfiddich en Glendullan.

De malt whisky van Mortlach is een zeer belangrijk onderdeel van de Johnnie Walker Black Label blends. Het is de eerste distilleerderij in Dufftown en vanwege zijn speciale distillatiemethode zeer geliefd bij de blenders. De distillaten van verschillende spirit stills worden in 1 spirit receiver vermengd.

Dit geeft een bijzonder karakter en is zeer geschikt voor de exclusieve blends. Deze Old Particular bottling is geselecteerd door WIN (Whisky Import Nederland) voor hun 10 jarig bestaan.

Neus: overweldigend bloemig, heide, kruidig en zoet. Smaak: mond vullend met honing, marmelade en gesuikerd fruit. Afdronk: Warm, lang en kruidig(kamfer?) met gesuikerde gerst, ietsjes droog.

Deze Mortlach begon lekker, hoewel hij toch wel sterk binnen kwam. Hij had nauwelijks neus en moet dan ook de ruimte hebben. Daarna komen de geuren naar binnen: vanille, ietsje rook en een beetje zoetig en bloemig. De smaak kwam met caramel, fruit en zelfs een beetje pepermunt. De afdronk was een beetje kort.

Iemand merkte op dat we ook jonge jenever hadden kunnen schenken, er waren geen volle smaken, maar wel veel alcohol. Met een beetje water werd de whisky wat ronder. Een dame in het gezelschap vond hem nogal groen maw. te jong.