Verslag April 2016

GlenDronach staat bekend om zijn mooie, vooral sherry expressies in de whisky’s. Ze maken per jaar ongeveer anderhalf miljoen liter whisky per jaar. Nadat ze gesloten zijn geweest tussen 1996 en 2002, zijn ze veranderd van werkwijze. Ze zijn de laatste distilleerderij geweest, die overging van de directe hitte van een koolvuur naar een indirecte hitte van stoom.

Ze zijn eigendom van de BenRiach Distilling Company, die ook nog een keer Glenglassaugh heeft verworven. Volgens de verhalen van de distillers master hebben ze nog ruim 28000 sherry vaten te beschikking voor deze mooie GlenDronach whisky’s.

Deze GlenDronach is het vervolg op de 15 jarige Port finish. Nog steeds, in eerste instantie, gerijpt in Europees eiken, voordat hij gefinished is in Tawny Port vaten, die hem specifieke en unieke aroma’s en smaken geven. Dit zal zeker wel een populaire whisky worden. Kleur: helder amber.

Neus: Elegant, noten van stroop over een compote van rood fruit met contrasterende grapefruit tonen. Een vleugje kaneel en nootmuskaat geven een afgeronde, warme diepte.

Smaak: Levendig, scherpe veenbessen en kernachtige gerst vermengen zich harmonieus met gestoofde pruimen en geroosterde appels. Cederhout (sigarenkistje) en zoetige specerijen geven een delicate warmte en unieke complexiteit van de lange warme afdronk. Finish: Een prachtig gestructureerde balans van contrasterende rijke vruchten tegenover intrigerende warme kruiden en hout.

Een eerste indruk valt haast niet meer te veranderen. Een eerste reactie was: pindakaas en walnoten. Vervolgens toch wat meer vanille, caramel en roomboter in de neus. De smaak was lekkerder dan hij ruikt en moet daarom toch wat langer open staan om van het volle pallet te kunnen genieten. Licht zoetig, vettig, zacht, fruitig, crème brûlée, kersen, chocola, een mokka-stam van de Hema.

De afdronk was lang met de dikte en smaak van marsepein en gaf reden voor nog meer discussie. Binnen een aanstaande familie vond de ene kant dat het een slecht weer whisky was, terwijl de andere kant juist 180 graden anders zat. Het weermannetje en -vrouwtje. Maar toch, zij het op het nippertje een terechte winnaar.

Glenlivet is (naast Glenfiddich) een van de grootste distilleerderijen in de Speyside. Ze hebben een jaarproductie van 10,5 miljoen ltr/jaar. De helft van deze hoeveelheid wordt verkocht als single malt in vooral de VS. V

an de rest gaat ook een groot gedeelte naar de blended whisky's zoals in de Chivas Regal. Het verfijnde en zachte karakter van deze single cask Glenlivet komt door de rijping op een first fill sherry-butt, waardoor er een weelderige zoetheid ontstaat.

Neus: kersen, chocolade, hints van zoete gerst, zwarte peper en mout. Smaak: Zoet en romig, noten van mooie sherry, hints van Armagnac, pruimen, pruimen wijn, rozijnen, een beetje kaneel en melasse. Finish: Lang en rijk met chocola, koffie en zoete kruiden aan het eind.

Een gelaagde whisky met veel smaak en geur laagjes. De neus was een beetje zepig (oplosmiddel), bloemig en donker fruit. Voor sommigen te veel sherry en erg krachtig van smaak, crème brûlée, room, chocola. Een mooie frisse afdronk en zoals een deelnemer noemde "hij bobbelt lekker lang en niet vervelend".

Geschikt als zomer-whisky, met als hoogte punt van de avond het wegblijven van de 'midges'. Een sherry bom, die op een haar na, tweede is geworden op deze winterige april avond.

Nog steeds genoemd als de kleinste distilleerderij van Schotland. Er zijn kleinere tegenwoordig, zoals de in opkomst zijnde boerderij distilleerderijen. Het kleinste hier draait eigenlijk om het aantal mensen dat bij het hele proces van whisky maken betrokken is, nl. 3. Men is met de kleine kistjes begonnen toen Ian Henderson met pensioen ging.

Hij had voor zijn pensioen verschillende vaten uitgekozen, die hij liever wilde dan zijn pensioen in geld. Dat had hij goed gezien. Deze Edradour heeft ruim 2 jaar in een Chateau Neuf du Pape wijnvat gelegen en dat is in het resultaat goed te merken.

Neus: Direct aan het begin sterke rode wijn aroma's. Hier is het vat van grotere betekenis dan bv. bij de, vergelijkbare, nogal zwakke "Marsala". Ook de alcohol hier minder opvallend. Zoetige maar toch krachtig aromatische, gedroogd fruit en stevige rode wijn. Na enige tijd, een beetje caramel, en wat tonen van de eerste maturation in bourbon vaten.

Smaak: Een stevig begin, gevolgd door een zelfde emotionele achtbaan als bij de "Marsala". In eerste instantie zoet en fruitig en na een zeer korte tijd komt de mout op, maar ook het fruit (druiven) houdt wat langer aan. Afdronk: Een enigszins lange droge afdronk met een bittertje die echter niet zo uitgesproken is als bij de vergelijkbare bottelingen.

Over deze Edradour waren de meningen verdeeld. De meeste proevers vonden een topper. In de neus een pas geopend doosje Sunmaid rozijntjes, maar ook bramen op vochtig hout, chocola en een beetje turf en veel fruit. De smaak was zoet met rozijnen, chocola, warme appeltaart en stoofpeertjes.

De afdronk was stevig, vettig, zoet en deed denken aan de zoetheid van Napoleon cognac. Een allemans vriend, hoewel er stemmen op gingen dat de basis niet echt werd verbeterd door de finish op wijnvaten. Maar veel mensen vonden dat dit dé whisky was met een 'wouw'-factor.

De viering van het tienjarig jubileum van Whisky Import Nederland kreeg zijn vervolg met een duo-botteling. Dit deel van het tweeluik kreeg zijn rijping op een refill bourbon barrel, nr. 780. Direct na de distillatie op 13 december 2001 kocht WIN het vat al en het bleek op twaalfjarige leeftijd voldoende rijp om het tweede lustrum kleur te geven.

De whisky is op 2 juni 2014 un-chill filtered en uncoloured gebotteld op een pittige vatsterkte van 55%. Het barrel gaf 216 flessen prijs. Hij toont de terecht stijgende waardering voor deze distilleerderij in zijn puurste vorm, fruitig en fris en met een delicate balans die voor diepgang zorgt.

kleur: oud goud. neus: zeer intens met heerlijke geuren van perzik, ananas, karamel en een fijn accent van eikenhout. smaak: heerlijke terugkeer van de tonen uit de neus, nu overgoten met zeer frisse en ziltige accenten van de zee. De afdronk is prachtig fijn en verfrissend.

Een beetje een wispelturige whisky, die niet lijkt op wat hij is. In de neus: een beetje schoonmaakmiddel, appelbloesem en een beetje kruidig, maar ook Douglas parfumerie. De smaak: het begin is is moeilijk en voor sommigen niet lekker.

Richting het eind verandert dit naar steeds lekkerder: boterzacht, maar ook kruidig en een heel klein beetje (positief) azijn, ietsje ziltig (volgens een proever wel een strooiwagen vol), muskaatdruiven, maar ook Sauvignon Blanc. De afdronk is lang en boeiend met een fijne prikkeling op tong en lip.

De Glencadam distilleerderij ligt tussen Aberdeen en Dundee en is de buurjongen van Lochside. De fabriek is in 2000 in de mottenballen gedaan en is in 2003 weer begonnen onder een andere eigenaar. Sinds 1825 produceert Glencadam zijn delicate Highland Single Malt Scotch Whisky met de kenmerkende fruitige frisse stijl.

Glencadam is hoog gewaardeerd en veelvuldig onderscheiden en kent een breed assortiment met 10, 14, 15, en 21 Years Old, Origin 1825 en Gelimiteerde Edities. Glencadam maakt gebruik van twee distilleerketels; opmerkelijk is dat de afvoerpijp van de ketels naar de condensator schuin omhoog loopt, in een hoek van zo’n 15 graden, in plaats van naar beneden. Zo wordt een bijzonder delicaat en zacht distillaat geproduceerd, dat na rijping op houten vaten de karakteristieke fruitige tonen van Glencadam ontwikkelt.

Deze 11 jarige Glencadam is gedistilleerd in de winter en gebotteld in de herfst door de Laing familie.

Neus: sinaasappelmarmelade op verbrande toast en melasse, wat boers. De smaak is subtieler, maar er is nog steeds citrus te bespeuren met een gerstesuiker en suikerspin zoetheid. Dit alles leidt tot een complexe afdronk die vrij droog is, met wat groene kruiden en lichte specerijen.

Is in eerste instantie ietsje scherp en brandt dan een beetje. Maar dan gebeurt het:een mooie neus met rijp fruit, hooi en noten. De smaak citrus, tonic, kruidig en hout. Intens met donkere droge chocolade. De afdronk was mooi, met een bittertje, iemand vond een klein rokertje en iemand anders iets medicinaal's. Dé kreet bij deze whisky was: Een mooie afdronk met een jeugdig tussenstuk, hij gaat ervoor, maar niet in de whisky (sic!)

De distilleerderij is gevestigd aan de oever van de rivier Spey, ter hoogte van de plaats Upper Knockando. Knockando lag aan de Strathspey Railway, een spoorlijn die zeer belangrijk was voor de aanvoer van o.a. gerst en turf en de afvoer van volle vaten whisky van de verschillende distilleerderijen.

Het spoor werd in de jaren zestig ontmanteld en is nu bekend als de Speyside Way, een route voor wandelaars. Knockando wordt uitgesproken als ‘nok àndoe’ en komt uit het Gaelic. Het is een verbastering van ‘cnoc an dhu’ en betekent ‘klein zwart heuveltje’. De naam voor de distilleerderij komt van het nabijgelegen Upper Knockando.

In het huidige stillhouse staan twee wash stills en twee spirit stills, die sinds 1968 met stoom worden verwarmd. De acht wash backs zijn gemaakt van Oregon pine. Men gebruikt hoofdzakelijk bourbonvaten voor de rijping. Een klein gedeelte wordt gerijpt op sherryvaten. Dit deel wordt gebruikt voor de single malt-bottelingen. Knockando 18 Year Slow Matured heeft duidelijke sherry invloeden.

In de neus is hij daarnaast boterig en bevat tonen van noten en aarde. Ook op de tong kan je de sherry weer ontdekken samen met iets van sinaasappelen en veel mout. De middellange afdronk heeft iets weg van toast en donkere cake.

Een toegankelijke whisky, maar met te veel alcohol voor sommige proevers. Neus: vanille, rozewater, een beetje rokerig, maar ook zoet, een beetje zepig en saunahout, terwijl er ook nog wat zomers fruit in de vorm van perzik werd ontdekt. Iemand anders rook 4711, eau de cologne. De smaak is een beetje zoetig met amandelspijs, caramel, sherry en chocola. De afdronk prikkelt scherp op de tong. De een vond hem lekker, terwijl de andere het een waterig drankje vond