Verslag Boomgaardproeverij 2015

Linkwood distilleerderij ligt ten zuidoosten van Elgin. Om de constante kwaliteit te waarborgen mag er niets veranderd worden in de distilleerderij, zelfs de spinnewebben mogen niet weggehaald. In 1971 is er een nieuwe distilleerderij naast de oude gebouwd en de stills zijn identiek en daarom spreekt men nu wel van Linkwood 1 en Linkwood 2.

De distilleerderij heeft een capaciteit van 2.24 miljoen liters per jaar en het overgrote deel van deze hoeveelheid whisky wordt gebruikt voor het blenden van Johnnie Walker, White Horse, Haig en Bells. Deze botteling is er eentje van Whisky Import Nederland. Marcel Bol en Jan Kok (WIN) zijn in 2006 benoemd tot ‘Keeper of the Quaich’, de hoogste Schotse onderscheiding op whiskygebied.

Hierna hadden beiden nog maar één wens: het zelf selecteren en bottelen van de beste whisky’s die zij in hun uitgebreide groep Schotse relaties konden vinden. Dit heeft geleid tot First Cask Whisky ’s en zijn echte Single Cask en Cask Strength whisky’s. De ene keer is het een mooie oude whisky die lang heeft gerijpt op het vat, de andere keer een jonge whisky die nog vol leven en karakter is. In ieder geval altijd iets om naar uit te zien.

Neus: Bloemig en gras met Indische kruiden, exotisch fruit en melkchocolade. Smaak: De aroma's in de neus vind je terug in de smaak en dan uitgebreid met warm eikenhout. Afdronk: Is lang en heerlijk fruitig, meer, meer,en vraagt naar veeeel meer!

De superlatieven donderden over elkaar heen: Van 'Dit is een beauty' via 'Link met hout' tot 'Doe mij maar een vat'. Men wordt hier duidelijk blij van. Crème brulé, een pepertje en vanille in de neus. De smaak werd gekenmerkt door zoet, caramel, kruidig, pure chocola, mocca vienna, maar ook een rozijntje en een mars.

Zelfs kreeg iemand het idee van een Fisherman's Friend (beetje chemisch peperig en kruidig. De afdronk was lang, mooi, stevig en stroperig, Wat een whisky... Tijdens deze proeverij werd al duidelijk dat dit dé topper van de avond zou worden.

Glen Garioch is volledig in handen van Suntory uit Japan. Gesloten in 1996 en opnieuw begonnen in 1997, toen de vraag naar whisky opnieuw was gestegen.De distilleerderij Glen Garioch (uitgesproken Glengieri) bevindt zich in het noord-oostelijke Highlands.

Het is een kleine tot middelgrote distilleerderij, die meegeleverd wordt met 2 was- en 1 Spirit Still. Meestal zijn er 2 officiële bottelingen beschikbaar. Zeldzaam zijn de zogenaamde onafhankelijke bottelingen. Waarvan we er hier 1 van hebben.

Deze Blackadder botteling is een oude whisky. Hij mocht rijpen in een 23 jaar oud bourbon vat en werd gebotteld met 58,4%. Daarnaast is het een single cask botteling (Raw Cask). Typisch voor Blackadder zijn de sedimenten van de vaten uit de Raw Cask serie in de whisky te vinden. De whisky komt bijna ongefilterd uit het vat in de flessen, zodat er nog vatdeeltjes in voorkomen.

Kleur: donkere messing Neus: bloemen, karamel en een beetje rook. Smaak: Zware kruiden met rood fruit, maar ook gember, peer en abrikoos en eiken. Afdronk: Rond en bevredigend.

Dit was een 'old school' whisky, die fungeerde als een bommetje die redelijk hard aankwam bij een paar personen.Velen werden er vrolijk van. Neus: frisse lente, een beetje sloot (lag dit aan de omgeving?) Vol van smaak, kruidig, rood fruit, zoet, stroopwafels en Christmas Pudding. Afdronk ietsje scherp en mooi lang.

Over het algemeen een fantastische whisky, die heerlijk weg drinkt, maar bij sommige mensen niet echt imponeerde. Voor de ranglijst was het echter geen probleem, het werd in de proeverij vrolijk tweede.

Bruichladdich is een stevige Islay distilleerderij. Met gaat zich af en toe stevig te buiten aan turf en jodium. Toen de laatste eigenaar de distilleerderij heeft overgenomen, heeft hij allerlei mooie lijntjes uitgezet, maar is ook begonnen met unpeated whisky's die steeds meer gevraagd werden.

In 2012 werd de distilleerderij overgenomen door Remy Cointreau en nu is het afwachten wat er gaat gebeuren met alle mooie lijntjes van Jim McEwan, die onlangs met pensioen is gegaan. Mogelijk gaat er heel wat verdwijnen.

Deze botteling komt uit een steeds zeldzamer wordende voorraad, dit is de derde editie, welke gefinished is in madeira vaten uit de oude warehouses. Het is het glorieuze einde van een tijdperk en het is onwaarschijnlijk dat het ooit nog een keer herhaald kan worden.

Dit is een echte old style whisky! Ook hier waarschijnlijk 2 van de laatste flessen ooit. Deze 3e editie van de 20 jaar oude single malt van Bruichladdich is gerijpt op ex-bourbon vaten. Deze dram is daarna in Malmsey vaten gefinished en heeft een rijke, kruidige gekookte fruitsmaak - Madeira op het juiste niveau.

Neus: Ontwikkeling van fruit en kruiden. Een druif-achtige kwaliteit ontstaat. Winter kruiden, pittige oranje. Fruitsalade, romig, toffee, donkere suiker, gestoofd fruit ... Wow! Smaak: Fruitig, ontwikkelt met Madeira, esters, gekookt fruit. Kruiden versheid, bitumen, taai. Afdronk: Lang en memorabel, een beetje vettig, winter kruiden en taaie toffee. Commentaar: Een zeer aangename volwassen whisky.

De superlatieven vlogen ook hier weer in het rond. Van 'verrassend smakelijk' tot 'veel jonger dan de leeftijd doet vermoeden'. De neus was wat rokerig, kruidig en een beetje ziekenhuis, de smaak zoet en boterachtig. De afdronk was lang, vettig en viel zeker niet tegen met een alcoholpercentage die zeer onder het gemiddelde van de gepresenteerde whisky's lag: 46%.

Iemand werd zelfs een beetje verliefd op deze whisky terwijl een ander genezen leek te zijn van een plotseling opkomende geheugen stoornis (door de geur van ziekenhuis?)

In 1967, werd de bouw begonnen van een nieuwe distilleerderij, ook genaamd Clynelish, net aan de overkant van de oorspronkelijke Clynelish. De bouw werd een jaar later voltooid. Door weersinvloeden op Islay had men een gierend tekort aan peated whisky’s en werd de oude distilleerderij in gebruik genomen om dit tekort op te vangen.

De voormalige Clynelish distilleerderij werd omgedoopt Brora in 1969. Brora werd gesloten in mei 1983 en de gebouwen die deel uitmaakten van de Brora distilleerderij zijn in gebruik genomen door de nieuwe Clynelish distilleerderij als bezoekerscentrum en magazijn. Clynelish blijft echter actief met een grote capaciteit van 4,2 miljoen liter per jaar mogelijk gemaakt door en dankzij een zevendaagse werkweek. Kleur: witte wijn.

Neus: het tegenovergestelde. Een kristalzuivere, perfecte Clynelish met niets meer dan gewoon een pure 'Clynelishness. Plasticine, citroen marmelade, vochtig krijt, dat is alles. Met water: natte kalksteen, aspirine tabletten, vochtige aarde en klei, zelfs modder...

Smaak(puur): pure, mineraal, citroenachtig, grassig, groene appels. Misschien een beetje minder wasachtig dan andere Clynelishes in de mond. Met water: de was is terug, maar het is niet veel. Afdronk: lang, mineraal en een beetje modderig. Overall: misschien een beetje te droog en sober voor een Clynelish.

Niet een typische Clynelish, de neus bracht een bloemig fruitschaaltje, vergezeld van kauwgumballen en zuurstok. Lekker fris in de mond met was, een pepertje in de verte zelfs een beetje drop (salmiak). Men vond het een smaakbommetje met een fijne explosie in de mond. De afdronk was medium, maar heel verwarmend. Met een drupje water (op deze proeverij zomaar natuurlijk aanwezig) wordt deze Clynelish erg mooi rond. Over het algemeen: 'Goed te doen'

De distilleerderij dateert uit 1871 en werd beschouwd als een model in die dagen, want het had zijn eigen kuiperij, een eigen smederij en een eigen schrijnwerkerij. De arbeiders huizen uitgelijnd bij de ingang van de distilleerderij waren ook typisch. Inchgower is eigendom van de stad Buckie geweest tussen 1930 en 1936, waarna het is gekocht door Arthur Bell & zonen.

Het is gemoderniseerd en uitgebreid in 1966 en zijn productiecapaciteit is verdubbeld (3 miljoen liter alcohol per jaar).Bell & Sons is overgenomen door Guinness in 1985. Slechts 1% van de productie wordt verkocht als single malt, het resterende deel wordt gebruikt in de Bell's, Johnnie Walker en White Horse blends.

Berry Bros & Rudd is een van de oudste wijn en sterke drank handelaars in Londen, het bedrijf werd opgericht in 1698. Het merk Cutty Sark is door hen opgericht.

Dit was de eerste blended whisky met een natuurlijke kleur. De neus van deze Inchgower is duidelijk gemarkeerd door mooie chocolade en sherry tonen en hints van koffie. De smaak is in het bijzonder zacht, met dezelfde (melk) chocolade tonen, wat leidt naar een mooie en duidelijke aanwezigheid van zoete sherry. De afdronk is bijzonder lang en zeer duidelijk gekenmerkt door sherry zachtheid en die overgaat in een zeer mooie koffie met melk.

Deze distilleerderij bestaat sinds 1832 en is een van de drie nog operationele distilleerderijen in Campbeltown, waar er vroeger 34 waren. Het heeft een capaciteit van 750.000 liter per jaar, maar veelal maken ze niet meer dan maximaal 130.000 ltr.

Eigenlijk voeren ze weinig officiële bottelingen (een 12 en 14 jarige). Volgens de verhalen wordt Glen Scotia nog regelmatig lastiggevallen door de geest van een voormalige eigenaar. Tja..., mogelijk te merken in de whisky?

Neus: Donker, zoet, een beetje zuur, wat lijm, hout, rode vruchten, sommige bloemen. Smaak: peper, hout, stimulerend, bloemig, zoet, fris, licht zee zout, een hint van salmiak en citroen. Afdronk: Lange en aansprekende, ronde, volle, mooie afdronk. Commentaar: Met de toegevoegde dimensie van de rum finish is het helemaal geen straf om te drinken.

Hij smaakt beter dan de neus doet vermoeden, lijm, parfum, een beetje chemisch en parafine (kaarsvet). De smaak bracht vanille, grapefruit, boter en een beetje rook, maar ook rozijnen, chocola en een kunstmatige zoetheid (sacharine). In iedere geval was er een persoon die de rum vond in de vorm van boerenjongens. De afdronk was prettig en complex, waarbij de rum duidelijker naar voren kwam: 'want als je zulke smaakpapillen hebt als ik, dan proef je dat'