Verslag Mei 2016

Bunnahabhain, betekenis "Monding van de rivier", is gelegen in een prachtige omgeving met uitzicht op het eiland Jura. In tegenstelling tot zijn buren op het eiland, is Bunnahabhain whisky een light peated malt. De distilleerderij heeft de grootste pot stills op het eiland en de productie wordt meestal gebruikt voor het blenden.

De officiële bottelingen zijn vaak een zacht subtiele Islay malt. Deze botteling is zeer zacht en er is geen spoortje turf of jodium in te bekennen. De stijl van deze soort Bunna's wordt erg gewaardeerd en zijn erg gewild. Dat bleek ook maar weer, want deze botteling is al niet meer te krijgen.

Neus: oud zoet fruit, kweepeer, karamel, wilde honing, iets bijenwas, kalk, vers gemaaid gras, wanneer langer open dan wordt hij fruitiger. Smaak: elegant zacht en soepel terugkomende oud zoet fruit, karamel, vanille, wat honing met iets licht florale karakter, citroenschil omgeven door een zeer aangenaam licht bittere maar fruitige zoetheid.

Afdronk: zeer aangenaam en lang voor slechts ongeveer 41%. De zeer fijne lange rijping in de vaten maakt de whisky fijn, het aandeel tannine in de aroma’s maken hem zoet en droog. Een prachtige whisky! Geen turf of rookbom waardoor de whisky ook graag 'verdwaald' in de glazen van Highland liefhebbers.

Het klapstuk van de avond. Een mooie, heel prettige, ouderwetse, klassieke neus. Een beetje rook, bloemig, citrus, fruitig (nectarines), kamille, nagellak, kerkbanken (boenwas), zacht en zoet. Een fijne nieuwe jas. De smaak was boterig, kokos, marsepein, witte chocola, meer hartig dan fruitig, pittig, dropjes. De niet al te lange afdronk was een beetje subtiel en had een beetje carboleum, maar had wel een mooie balans. "Ach doe maar een kratje"

Imperial, een distilleerderij van openen en sluiten. Gestart in 1897, gesloten in 1916. Heropend in 1919, maar weer gesloten in 1925. Hierna overgenomen door een consortium met o.a. Johnny Walker. Het duurde tot 1955 voordat men weer ging distilleren. In 1965 werd de produktie uitgebreid, maar in 1985 (net als veel andere distilleerderijen) weer gesloten.

In 1989 gekocht door Allied Distillers en in 1998 in de mottenballen gedaan. Pedro Domeq heeft de distilleerderij in 2005 gekocht, maar toen had de gemeente al een gedeelte van de gebouwen gesloopt ten behoeve van de bouw van huizen. In 2013 was het definitieve einde van Imperial. Alle nog bestaande gebouwen werden gesloopt.

Men heeft in al die tijd slechts 1 officiële botteling gemaakt (15 jaar), de whisky werd vooral gebruikt voor blending. Maar er zijn ook veel private bottelingen, zoals deze van Signatory voor 2 whisky clubs in Luxemburg: Whisky Club Luxembourg en de Morgan Club Luxembourg.

Neus: Een citroenachtige indruk naar voren, met wit fruit (perzik, nectarine) en gele appel er na. Na een poosje lucht komen er droge tarwe sporen. Daarna komen de vanille en zoete honing aangolven. Na een wat langere blootstelling aan de lucht komen er groente geuren met mint en bloemen.

Smaak: De textuur is romig, bijna stroperig. Vooral citroen siroop naast gember. Vervolgens stromen vegen honing in de mond. Afdronk: gemiddeld. Hout schors veroorzaakt een enigszins droge mond, maar die verdwijnt gauw, citroenschil (zest) komt op in de keel vergezeld van muntblaadjes.

Een behoorlijke verrassing. De oosterse markt bij je thuis, een interessante whisky, die niet door iedereen geapprecieerd werd, ondanks de 2e plek in de rangschikking. Een slok en het bommetje ontploft in je mond tot dit is niks en geen blijver. Neus is beter dan hij smaakt?

Deze neus zat vol fruit, maar ook een beetje kruitdamp van een trektouwtje, erg kruidig, kokos, vanille, Creme bruléé, limoenschil, zoethout, salmiak en een anjer kwam voorbij. De smaak peper, verse kruiden, appel, zoet en een bittertje. De afdronk was mooi en pittig met een beetje water langer.

GlenDronach staat bekend om zijn mooie, vooral sherry expressies in de whisky’s. Ze maken per jaar ongeveer anderhalf miljoen liter whisky per jaar. Nadat ze gesloten zijn geweest tussen 1996 en 2002, zijn ze veranderd van werkwijze. Ze zijn de laatste distilleerderij geweest, die overging van de directe hitte van een koolvuur naar een indirecte hitte van stoom.

Ze zijn eigendom van de BenRiach Distilling Company, die ook nog een keer Glenglassaugh heeft verworven. Volgens de verhalen van de distillers master hebben ze nog ruim 28000 sherry vaten te beschikking voor deze mooie GlenDronach whisky’s.

Deze GlenDronach is geselecteerd door een nieuwe bottelaar in Nederland (Whisky Nerds in samenwerking met een Japanse distributeur Whisky-E) Ze noemen zichzelf The Whisky Nerds, een niet erg originele naam in eerste instantie, maar het vermoeden bestaat dat het een van de betere onafhankelijke bottelaars die er zijn.

The Whisky Nerds maken ook deel uit van het bestuur van de Uisgebaugh Society, de grootste whisky club van Nederland. Er zullen geen tientallen nieuwe bottelingen te verwachten te verwachten zijn. Maar bottelingen onder het label Whisky Nerds kunnen heel goed zijn maar zullen zeldzaam zijn.

Hun eerste botteling is een gezamenlijke met het Japanse Whisky-E. Het is een Glendronach uit 1995, die ze omschrijven als een whisky uit een "eerlijk sherry vat, in schril contrast met de meer moderne sherry bottelingen die ervandaag de dag kunnen worden gevonden".

Neus: sultana's, melkchocolade en poeder koffie. Veel zoete vruchten met zwarte bessen, gedroogde dadels en kersen. Zeer stroperig. Ook enkele porcini (een soort wilde paddenstoel), die een nieuwe geur brengt in whisky.

smaak: kersensiroop, gesuikerde sultana's met walnoten en macadamia-noten. Licht kruidig met kaneel, kruidnagel en een vleugje peper. Zeer goed uitgebalanceerd en glad. afdronk: kersen en bessen met een pittige noot en een lichte droogheid. De melkchocolade blijft gedurende een lange tijd hangen.

De meningen van de meeste proevers over deze whisky waren zeer tot überpositief. Dit is 'm. "Finally, whisky's like this got me hooked on drinking whisky". De meeste whisky beleving van de avond. Maar toch ook: Ik vind het helemaal niks, droge meuk. De neus: iemand kon er uren aan ruiken, balans alreeds in de neus.

Motorolie, leer, chocola, rozijnen, zware Oloroso sherry tonen, caramel, parfum. De smaak: likeur, rozewater, cake, een deken van sherry, sherry, sherry, sherry, sherry en zoet, de alcohol uit het begin gaat prachtig over in een zachte smaak, met een drupje water wordt hij nog mooier. De afdronk was pittig een beetje droog maar wel lang met fruit, caramel, sherry en chocolade. Voor 98% van de aanwezigen kon de avond niet meer stuk.

BenRiach was oorspronkelijk eigendom van The Glenlivet Distillery. Na een aantal omzwervingen is BenRiach halverwege de jaren 80 op eigen stoom verder gegaan, om uiteindelijk in 2002 in de mottenballen terecht te komen. In 2004 werd het bedrijf overgenomen door de BenRiach distillery co. Deze distilleerderij bezit sinds 2008 Glendronach en sinds 2013 Glenglassaugh.

BenRiach is de enige die peated speysides maakt. Ondanks dat er in 2004 weer opgestart is, is er gelukkig nog een grote voorraad aan vaten, zodat bottelingen elk jaar uit kunnen komen. Deze versie is gebotteld door Duncan Taylor. Deze onafhankelijke bottelaar opent binnenkort een eigen distilleerderij in Aberdeenshire. We zullen hier vast nog meer van horen.

neus: Koekjes, zoetig (honing), granig, gedroogde ananas, een beetje rook. smaak: Zoet, gesuikerd fruit, gember, graan, mint en kruidenthee. afdronk: Lang en een mengeling van peper en tropisch fruit (ananas en cocosnoot)

Deze kwam binnen zonder kloppen. Een zeeuwse babbelaar vanaf de BBQ op het strand, ongelooflijk lekker en powerfull. Ik zeg niets meer. Dit waren een paar uitspraken over deze whisky. De neus was gemaaid gras, citrus, vanille, kruidig, venig, zoet, kokos. De smaak: In het begin erg veel alcohol, later meer smaak, snoep (lollipop), zoethout, salmiak, honing, zoete droptoffee, boter, pepertje, wybertje, fruit, kokos en een bittertje.

De afdronk was prettig met een verdwijnende scherpte en lang. Maar er waren ook geluiden als: mmm-nee, bitter, geen balans, niet fruitig en geen sherry. De laatste opmerkingen kwamen duidelijk van liefhebbers van sherry whisky's.

Batch# 0414N. Rijdend vanaf de plaats Dufftown de B9009 naar het zuiden volgend ziet men de Glenlivet distilleerderij aan de linkerkant van weg in de vallei liggen. Dit is de vallei van de rivier de Livet, die langs The Glenlivet distilleerderij stroomt en uitmondt in de rivier de Avon.

Glenlivet betekent gewoon "de vallei van de Livet". Diep in de kelders van The Glenlivet is er een speciale kleine plek "Archive" genaamd. De traditie is, dat iedere Distillery Manager zijn beste vaten daar mocht verbergen, om tot volledige rijpheid en perfecte kwaliteit te komen. Er zijn er reeds een aantal van uitgezocht en gebotteld.

Volgens de huidige Distillery Manager moet men van de Archive 21 jaar oud zowel van de kleur als van de smaak genieten, daar er volgens zijn zeggen, niets nobeler en fijner in een fles is gebotteld dan deze 21 jaar oude malt. The Glenlivet 21 Years Archive is een whisky met opvallende sherry invloeden.

Gerijpt op Amerikaanse ex-bourbon vaten en Europese ex-sherry vaten hetgeen de whisky een prachtig zoet en fruitig boeket meegeeft. Op de tong laat de whisky zijn volle karakter zien met heerlijke zachte kaneel en een hint van gember. De afdronk is lang en doet denken aan geroosterde hazelnoot.

Het geheel laat zich begeleiden door de prachtige volle textuur van deze drank, waardoor je merkt dat hij echt van een hoge kwaliteit is. Deze Glenlivet Archive is een Limited Edition en heeft een enorme prijzenkast. Alle grote competities hebben de whisky geprezen vanwege zijn volle textuur en een prachtig gebalanceerd pallet met indrukwekkende smaken die je telkens weer ten volste laten genieten.

John Hansell van het Whisky Advocate Magazin omschreef het als volgt: “The Sean Connery of Whiskies – mature, sexy, rich and debonair!”. Hoe het ook zij, deze whisky is er één die je niet snel zal vergeten. Kleur: amber met een gloed van koper.

Neus: rijk, rijp met mooie aroma's van sherry en fruit (sinaasappel en kumquat) en tonen van hout, Christmas-cake, sultanes en mareschino kersen. Dan aroma's van cederhout, kruiden, geroosterd brood, citrusfruit, peper en soufflé met Grand Marnier.

Smaak: vettig, mondvullend, haast siroopachtig met aroma's van rozijnen-cake, gember bisquits. Ingetogen hout aroma's met een drogende kruidigheid, kaneel en gember tonen, iets paprika met walnoot, rozijnen en pure chocolade. De afdronk is zeer lang aanhoudend met aroma's van geroosterde hazelnoten en overvloedige tonen van likeur.

In eerste instantie zachte neus, zachte smaak, lange zachte afdronk. Maar gedurende het proeven kwam er een diversiteit aan geuren en smaken aan bod. In de neus Granny Smith appelen, bloemig (kamperfoelie), pecan noten, vanille, hooi, caramel, cake en ietsje zwavel. De smaak brengt een goede balans met appeltaart en kaneel, zoetig, sherry, cognacdruiven, boterachtig.

In de lange afdronk was zoethout te bespeuren. Een complexe whisky, waarmee je geen vijanden maakt. Hoewel sommigen het een laffe en saaie whisky vonden, die een beetje alcoholisch en scherp overkwam.

De distilleerderij is eigendom van Diageo en produceert ongeveer 3.400.000 liter alcohol per jaar. Er komen weinig whisky's van deze distilleerderij voor als zelfstandige bottelingen, de enige die we terug kunnen vinden is een 17 jarige Manager Dram. Deze distilleerderij levert 1 van de sleutel whisky's in de blends van Johnnie Walker.

Deze Provenance Dailuaine 2004 is een 10 jaar oude Speyside single malt gebotteld in de Provenance serie van de onafhankelijke bottelaar Douglas Laing. Gedistilleerd in de zomer van 2003, gerijpt in een sherry butt en gebotteld in het najaar van 2014 op 46%.

Neus: gesherriede neus met zoete kruiden, butterscotch en biscuit (haver koekjes). Smaak: zwaar op de tong, steranijs, toffee, appel en rozijnen. Afdronk: lang en kruidig met rijp fruit (kersen).

De eerste indruk was : lekker. Deze drinkt gemakkelijk weg, eentje voor alle dag. In de neus hooi, vanille, zaagsel, boenwas, citrus, bloemig en lekker zacht. De smaak was trekdrop/zoethout (zoet en vettig, boterachtig), rozijnen, fruit en een beetje peperig. De afdronk, ietsjes bitter, werd door een paar proevers als niet prettig gekenmerkt en was snel weg. Binnen het rijtje viel deze whisky dan ook op de laatste plaats.