Verslag Boomgaardproeverij 2019

Hazelburn is de jongste telg in de Springbank familie. Springbank is daarmee een distilleerderij geworden met een breed scala aan types whisky, waarbij de Longrow de meest turfige is en in de Hazelburn nauwelijks of geen turf te vinden is. In 2005 verscheen de eerste officiële Hazelburn botteling met een leeftijd van 8 jaar.

Deze Hazelburn is een ongeturfde, 3 maal gedistilleerde single malt van de beroemde Springbank-distilleerderij gerijpt uitsluitend in Oloroso Sherry-vaten! Gedistilleerd in oktober 2004 en gebotteld in februari 2019, werden er ongeveer 9900 flessen geproduceerd.

Neus: fruit- en notenchocolade, rijke mokka van donkere chocolade, rozijnen en marsepein, bessencoulis en gekarameliseerde walnoten. Smaak: een vleugje leer, met bramen jam en praline van melkchocolade, gevolgd door vers gebakken bosbessenmuffins, een snufje peper en perendrups. Afdronk: donkerfruit, gezouten karamel, zoethout, geroosterde koffiebonen en wasachtige tonen, terwijl de peper terugkeert voor een lange afdronk.

De opmerking van de avond: "Ik haal er geen Orkney uit" en ja, dit was een compleet correcte uitroep ten aanzien van een Campbeltown whisky. De opmerking werd gevolgd door:"Hier komen we voor" en "Sinaasappels in een houten kist". Maar ook hier waren er weer verschillende meningen over een whisky, die veel reacties uitlokten. Neus: rubber, rozijnen en zoet, een klein beetje turf, maar ook velpon.

De smaak was te nadrukkelijk, marsepein, zoethout, port, pruimen, maar ook "cotton candy", churios met caramel, PX, leer, kaneel. Erg lekker met een lange afdronk met colasnoepjes en op de lippen zoute drop. Een whisky met een breed spectrum. De laatste fles beschikbaar in Noord Holland bleek tijdens deze proeverij te zijn verkocht aan een van onze deelnemers. Een mooie aansprekende Hazelburn, die winnaar werd van de avond.

In 1967, werd de bouw begonnen van een nieuwe distilleerderij, ook genaamd Clynelish, net aan de overkant van de oorspronkelijke Clynelish. De bouw werd een jaar later voltooid. Door weersinvloeden op Islay had men een gierend tekort aan peated whisky''s en werd de oude distilleerderij in gebruik genomen om dit tekort op te vangen.

De voormalige Clynelish distilleerderij werd omgedoopt tot Brora in 1969. Brora werd gesloten in mei 1983 en de gebouwen die deel uitmaakten van de Brora distilleerderij zijn in gebruik genomen door de nieuwe Clynelish distilleerderij als bezoekerscentrum en magazijn.

Clynelish blijft echter actief met een grote capaciteit van 4,2 miljoen liter per jaar mogelijk gemaakt door en dankzij een zevendaagse werkweek. Nadat deze rijke Clynelish single malt gedistilleerd was in 1997, werd deze gebotteld voor Diageo's Distillers Edition-reeks. Voor het bottelen werd de whisky gefinished in Oloroso seco vaten en het resultaat is fruitig en complex.

Neus: zachte rook, verbrande toast en hints van gebakken appel. Gemengde kruiden en zeespray. Smaak: rijke, moutige kern met tonen van fruitige honing en gezouten boter. Bijenwas ontwikkelt zich, met gekonfijte schil en rook. Afdronk: rokerig, peperig afdronk.

De eerste whisky van de avond geeft vaak een hoop discussie en verschillende meningen. Dit maakt een proeverij ook leuk. Dé opmerking over deze whisky was "een one night stand onder de whisky's". Maar daar was niet iedereen het mee eens. Men vond een aardige neus met sherry, vanille, bloemen en wat citrus. De smaak was vol met rozijnen, kruidnagels, walnoot, boter, sinaasappelschil en een pepertje.

Een heerlijk lange zachte, maar ook pittige, afdronk met amandelspijs, een beetje kruidig, salmiak en banaan. De whisky was veelbelovend, alhoewel iemand deze deed denken aan Underberg. Hoewel de resencent een voorkeur heeft voor deze distilleerderij, kwam de tweede plaats in de eindwaardering van deze proeverij toch als een verrassing.

Glenfarclas Distillery is een bijna 200 jarig familie bedrijf van de familie Grant. 6 generaties bestieren de distilleerderij met een capaciteit van 3 miljoen liter alcohol per jaar. Sinds jaar en dag voeren ze een constante lijn van whisky's, vooral gerijpt op sherry vaten, zoals de 10 yo, 12 yo, 15 yo, 21 yo, 25 yo, 30 yo en de "105" cask strength.

De laatste jaren komen de bijzondere bottelingen, zoals de Family cask series én whisky's voor speciale gelegenheden. Onafhankelijke bottelingen zul je niet treffen, maar mocht je die tegenkomen (én dan zou je ons moeten waarschuwen), dan worden ze aangeprezen als een Secret Speyside.

Deze whisky is een festival botteling van een whiskybeurs/festival (Hall of Angels Share) in Duitsland (randje Zwarte Woud), waarvan de volgende editie plaats vindt op 9 en 10 november 2019. Hij is door het festival speciaal geselecteerd uit verschillende vaten Glenfarclas. Er mocht gekozen worden uit 2 vaten, die vervolgens werden 'getrouwd'. Het resultaat was een ronde, fijne en speciale Glenfarclas, met een afwijkende 49% ABV om al zijn aroma's goed tot hun recht te laten komen.

Neus: zoete neus met aroma's van vanille, wat banaan, butterscotch en wat boshoning. Dit alles is ingebed in een zoete, heldere toon van vers hout. Smaak: Vanille komt door nog sterkere, minder bananen, maar nootachtige aroma's van macadamia en opnieuw een vleugje butterscotch-koekjes.

Ook deze whisky kon weer alle kanten uit, maar over het algemeen had deze een mooi profiel, hoewel sommige deelnemers vonden dat het eigenlijk geen of geen typische Glenfarclas was. Tabak en vanille (pijptabak?) en aroma van hazelnoot in de neus, maar ook iets onbestemd lekkers volgens 1 van de deelnemers.

Smaken varieerden van boterbabbelaar naar ranja, sherry, caramel, maar ook jodium en groene banaan kwamen voorbij. Een mooi rond en zacht snoepje die droger werd aan het eind met een pepertje. Ach, zoveel mensen, zoveel meningen, maar voor de meesten was dit een "toppertje". Dat bleek aan het eind van de avond, waar hij de derde plek in nam.

Er zijn veel distilleerderijen gevestigd in bossen en valleien tussen de bergen van Cairgmorn en de zee. Deze distilleerderij is gevestigd aan de oever van de North Esk, een rivier die uitmondt in de zee nabij Montrose. Fettercairn is, zoals alle distilleerderijen, enkele keren gesloten geweest en is ook enkele keren van eigenaar veranderd.

In 1887 werd de distilleerderij door brand verwoest, en werd daarna weer opnieuw opgebouwd. Fettercairn gestopt met de productie tussen 1926 en 1939, toen het werd overgenomen door National Distillers van Amerika via haar dochteronderneming Train & McIntyre, die eigenaar was van de Associates Scottish Distillers.

Vandaag de dag produceert de distilleerderij van Fettercairn lichte, gebalanceerde whisky's, de enige officiële botteling is een twaalfjarige die de vorige tienjarige vervangt. Er zijn slechts een handvol onafhankelijke bottelingen. Fettercairn is momenteel eigendom van Whyte en Mackay na aankoop in de jaren '70.

De distilleerderij heeft een capaciteit van 2,2 miljoen ltr alcohol per jaar. Slechts 4% van de productie van Fettercairn wordt op de markt gebracht als single malt, de rest wordt gebruikt in blends. Deze Fettercairn is er 1 uit de Carn Mor: Celebration of the cask serie van Morrison & McKay, waarvan er 101 gebotteld zijn.

Neus: Tomaat (steel), haverkoeken, appelchutney en wat tropisch fruit. Smaak: Geroosterde bruine suiker, chocolade sinaasappel snippers, mout en lichte rook. Afdronk: Zomerbessen en een hint van gehakte noten.

Het fruit (bewerkt of onbewerkt) sprong er vanaf. Van ouderwetse frambozen limonade via een aardbeienslof met merinque tot kersenbonbons, maar ook hartjes snoep én Play Do klei. Neus: vol fruit met citrus, sinaasappel, vanille en bloemig. Smaak: kruidig, caramel, boter, een zuurtje, maar ook een bruine banaan met toast, hout en een pepertje. Een lange kruidige afdronk voor de een, maar een korte bij de ander. Het had ook een eau de vie kunnen zijn. Een 4e plaats in deze proeverij was zijn deel.

De Auchroisk-distilleerderij werd in 1974 gebouwd door Justerini & Brooks om een ??constante aanvoer van malt whisky voor hun J&B Blended Scotch te garanderen. Hoewel gelanceerd als een blendermalt, verklaarde masterblender Jim Milne de kwaliteit van het met bourbon gerijpte whiskygeluid voldoende om te worden verkocht als single-malt, er miste nog steeds iets.

De spirit werd nog een jaar gelagerd in sherryvaten, die een veel vollere en fundamenteel complexere smaak produceerden. In eerste instantie werd de eigen bottelingen niet verkocht als Auchroisk (uitgesproken als 'OH-thrusk') - het bedrijf vond de naam te moeilijk - maar werd voor het eerst verkocht, tot 2001, onder de naam Singleton.

In 1986 werd de eerste botteling, een twaalf jaar oude, uitgebracht onder deze naam. Een zeer grote distilleerderij ( capaciteit 3,1 miljoen liter alcohol per jaar) en met aanzienlijke opslagfaciliteiten - genoeg om 265.000 vaten te bevatten. In 1997 is Auchroisk eigendom van Diageo geworden. De distilleerderij is nog jong en als zodanig is het bereik klein. De eerste botteling onder hun eigen naam verscheen in 2000 en was 10 jaar oud.

Er zijn weinig onafhankelijke bottelingen bekend, maar de laatste jaren komen er wat meer boven drijven. The Ultimate Selection is een serie whisky's van de Nederlandse onafhankelijke bottelaar van Wees uit Amersfoort. Alle flessen zijn single cask bottelingen, niet bijgekleurd, zonder koudefiltratie en speciaal geselecteerd door Han en Maurice van Wees.

Neus: erg fruitig met zoetheid en ietsje muffig. Een fijn oranje aroma verspreidt zich. De alcohol kietelt licht in de neus. Smaak: In de mond ontvouwt zich volumineuze sherry, licht droog met aangename houttonen. De houtachtige aroma's worden bitter en worden licht kruidig. Afdronk: krachtig en duurzaam. Fruitige sinaasappels veranderen in kruidig en scherp hout. Het einde van de lange en intense afdronk doet fijn nootachtig aan.

Een mooie neus met verschillende tonen, als: bittere cacao, citrus, honing. Een beginnende lente of zoals iemand opmerkte "een reep pure chocolade in een bloemenveld". De smaak was bij iedereen anders en liep van niet veel smaak tot gekookte gerst, vanille, boter, trekdrop, ietsje zilt, maar ook bruine bonen en marmite.

Aan het eind een lange afdronk met een pepertje, cacao, weer citrus en redelijk droog, maar wel met prikkel alcohol. Een vergelijk met een goeie oude jenever (een 5 jarige Zuidam werd genoemd). Een 5e plek in dit geweld, deze avond, bleek zijn plaats.

Deanston distilleries is een redelijk jonge distilleerderij en dateert van ongeveer 1965. Ze hebben hun plek gevonden in een oude katoen fabriek en hebben zo de beschikbaarheid van veel water. Ze produceren ongeveer 3 miljoen ltr alcohol per jaar, maar vooral voor blending (Scottish Leader en nog wat malt likeuren).

Tot voor kort waren er slechts 2 of 3 bottelingen (12 jaar, 17 jaar en voor Frankrijk een 6 jarige), maar er komen nu meer op de markt, waaronder ook indie bottelingen van Douglas Laing, Cadenhead en Signatory. Dit is een botteling van The Maltman (Meadowside Blending), een redelijk nieuwe bottelaar, die sinds een paar jaar de markt voedt met erg mooie whisky's.

Meadowside Blending werd in 2011 opgericht door Donald Hart en zijn zoon Andrew en zit in Glasgow. Donald Hart is een whiskyveteraan en werkt sinds 1964 in de industrie. Al op 18-jarige leeftijd richtte hij met zijn broer Ian het bedrijf Hart Brothers op. Ze werkten als whiskymakelaar, d.w.z. ze kochten en verkochten vaten en dienden als contactpersonen voor de verschillende distilleerderijen.

Even later introduceerden de Hart Brothers ook hun eigen blend. In de jaren 70 werd het bedrijf uitgebreid: een bottelarij en een magazijn werden gekocht en het bedrijf begon ook op te treden als groothandelaar en distributeur van whisky.

Nadat Iain in 1975 ontslag nam, werd de derde broer Alistair geïntroduceerd in het familiebedrijf. Samen met Alistair begon Donald geselecteerde enkele vaten te bottelen, waardoor Hart Brothers een onafhankelijke bottelaar werd. In 2007 werd het bedrijf verkocht. Na dit tijdperk werd de Meadowside Blending Company opgericht.

Donald's zoon Andrew raakte al vroeg betrokken bij het familiebedrijf. Eind jaren 90 woonde hij vijf jaar in Zweden en leerde zo onder meer de Scandinavische markten kennen. Andrew is betrokken bij alle gebieden van "The Maltman" en is een merkambassadeur voor het bottelbedrijf. Net als zijn vader is hij een "Keeper van de Quaich".

Neus: een heerlijke 'sherry' neus met pruimen en oud leer. Smaak: Heerlijk romig met veel sherry invloeden, donkere chocolade en gember. Geroosterde marshmallow en warme chocolademelk bij een winters haardvuur. Afdronk: Een heerlijk lang en warme afdronk die je heerlijk 'pakt'. Een super geweldige relaxing dram.

Hoe later op de avond hoe uitgebreider de smaken over tafel gingen. In ieder geval was dit weer een whisky, die alle kanten op kon. Weer diverse opmerkingen passeerden de revue: "een meisjes whisky", "het wasabi-effect: heftig en geen smaak" en "leuk, zo na al die inkoppertjes". Neus: hout, chocola, rubber, maar ook shampoo.

De smaak strekte zich uit van rozijn, exploderende boterkoek, Werther's Echte, limonade met appelmoes, frambozensnoepjes, tanine, condoomsmaak, in balans tot havermout. De afdronk was stevig en intens. Iemand vond dit een goed soppie en de beste tot nu, terwijl iemand anders het maar een saaie laffe en zwakke whisky vond. Dit werd dan ook gereflecteerd in de stand op de ranglijst, slechts de zesde plek