Verslag Boomgaardproeverij 2017

Clynelish Distillery staat ten noorden van de plaats Brora tegenover de oude distilleerderij met de gelijknamige naam. Brora is gesloten (1983) als distilleerderij en dient nu als museum. De huidige eigenaar van de distilleerderij is Diageo. De naam wordt als "Klein Liez" uitgesproken.

In 1968 werd er naast de oude Clynelish (Brora) distilleerderij een nieuwe distilleerderij gebouwd. De oude distilleerderij ging zich bezighouden met het stoken van peaty malt, zoals de turfhoudende Islay malts. De bedoeling was dat de oude Clynelish de productie van Caol Ila zou gaan overnemen, vooral tijdens de overhaul van hun distileerderij. De nieuwe distilleerderij zou daarentegen doorgaan met het produceren van de malt, zoals het al jaren bij de oude gewoon was te maken.

Clynelish wordt grotendeels gebruikt bij het blenden van de Johnnie Walker Gold Label 18 jaar. Deze botteling is eigenlijk weer bijzonder want in de Unchill filtered series van Signatory zijn alle whisky’s gebotteld op 46%, deze speciaal gebotteld voor Massen Whiskyfestival in Luxemburg (2016) is op Cask Strength gebotteld.

Kleur: Geel goud. Neus: Zeer fruitig, hoewel de (typische Clynelish) was er natuurlijk ook is. Sappig, koolzuurhoudend, banaan en citroen, zure peren. Smaak: Stroperig, zoals een wasachtige fruitige limonade. Compote van dezelfde zachte vruchten, zachte was licht aanwezig, evenals een paar zout korrels. Afdronk: Blijft lang hangen, goed in balans, alcohol niet agressief aanwezig en is fris en geparfumeerd. Een geweldige zomer whisky!

In de neus een snoepwinkel: (toverbal)zoet, maar ook autowas. Appeltjes, oosterse specerijen (groene peper), tropisch fruit. De smaak : ietsje scherp, chocola, oosters fruit, toch ook een rokertje en hout. De afdronk was lang, complex en lekker, ook een ietsje scherp. Over het algemeen gekarakteriseerd als een allemansvriend, maar ook een twijfelaar. Evengoed een (onverwachte) eerste plaats in deze proeverij.

Tomatin is een van de grootste distilleerderijen (capaciteit 5 miljoen ltr) in Schotland, waarvan de meeste whisky wordt verwerkt in blends. Het is ook de eerste Schotse distilleerderij met een Japanse eigenaar. Slechts een kleine hoeveelheid Tomatin wordt als single malt whisky op de markt gebracht.

Tomatin (spreek uit: tomaten) is een van de meest hoog gelegen distilleerderijen in Schotland (op 315 meter boven zeeniveau). De nadruk lag voorheen op het produceren van whisky voor de meeste blends uit Schotland, maar tegenwoordig presenteren ze ook hun eigen bottelingen.

Deze Golden Cask Reserve Tomatin 20 years old 1994 is een Highlands single malt gebotteld in de Golden Cask serie van de onafhankelijke bottelaar The House of Macduff. Deze whisky is gedistilleerd in 1994 en heeft gerijpt in vat CM221. Gebotteld in 2015 op vatsterkte (cask strength) van 53,9%, een gelimiteerde single cask release van 257 flessen.

Neus: diep gelaagd en romig met verse ananas, banaan en vanille. Smaak: licht moutig met veel fruitige zoetheid, duidelijke bourbon invloeden en een verstopt zuurtje. Afdronk: middellang, fruitig en zoet, een beetje boter én kruidig.

Een whisky met karakter, fantastisch. "The best untill now", een mogelijke winnaar? In de neus groene appel en velpon, een beetje spiritus, bloemig, grassig en fris. Mooie volle geuren. Smaken in het begin een beetje scherp, later perzik, banaan, framboos, droog en een beetje bitter. Een mooie, bolle afdronk, waarbij ongemout graan naar boven komt. Het blijft een frisse whisky, die de strijd om de eerste plek in deze proeverij maar net verloren heeft.

De naam "Ledaig" wordt uitgesproken als "led-chig" en is Gaelic voor "veilige haven". Dat is niet vreemd als je bedenkt dat de distilleerderij in het havenstadje Tobermory aan de ruige Schotse westkust ligt.

Ledaig wordt geproduceerd door de enige distilleerderij van het eiland Mull, de Tobermory Distillery, die ook de wereldberoemde Tobermory Single Malt maakt. De helft van de whisky die bij Tobermory gemaakt wordt, is zeer turfrijk en wordt verkocht als "Ledaig Single Malt". De Ledaig malt wordt gemaakt van een meer turfhoudende mout, terwijl men voor de Tobermory ongeturfde mout gebruikt en heel licht geturfd water.

Aangezien Tobermory het warehouse verkocht heeft, daar zijn appartementen van gemaakt, wordt de new spirit opgeslagen bij Deanston op het vasteland. Men gebruikt refill, sherry- en bourbonvaten. Ledaig en Tobermory hebben allebei beslist een maritiem karakter. Ledaig heeft echter een veel hoger turfgehalte.

Deze Kintra 7th Confidential Cask 7 years old is een 7 jaar oude Ledaig malt in de Confidential Cask serie van de Nederlandse onafhankelijke bottelaar Kintra Whisky van Erik Molenaar. Gedistilleerd in mei 2008 en gebotteld in 2016 op vatsterkte van 52,2%, non chill filtered en zonder toevoeging van kleurstoffen.

Neus: turfrook en carboleum, overrijpe banaan en rood fruit. Heerlijk complex al voor de leeftijd maar verraad z’n afkomst niet. Smaak: weer die heerlijke turf, rijk in de mond. De zoete invloed van het sherry vat laat zich gelden. Mooie combinatie met het drogere turf. Afdronk: lang en wordt naar het einde toe droger.

De meningen liepen erg uiteen. Je houdt ervan of je houdt er niet van. De neus was als een apothekerskast, met mooie rook uit de open haard, maar ook zoet. Verder gebakken spek, turf, een beetje bederf.In de smaak lijkt de rook voort te komen uit kampvuur en as, houtskool en turf. Het zoete springt er toch wel uit, maar er vertoont zich ook rubber. Afdronk was redelijk lang, zoet en drogend.

Ondanks dat onze 2 Schotse deelnemers ("should have been kept in the barrel") de haggis lekkerder vonden, bleek in deze proeverij deze 7th Confidential een mooie tweede plaats toebedeeld te hebben gekregen.

Strathmill heeft eigenlijk geen officiële bottelingen. Er wordt 12 jarige uit de flora en fauna series beschouwd als een OB, maar het meeste van de plusminus 2 miljoen liter geproduceerde pure alcohol verdwijnt in de J&B blends. Stratmill, wat ligt aan de oude spoorweg naar Dufftown, is 1 van de drie distilleerderijen in Keith (Moray) met als directe buren, Glen Keith en Strathisla en is het eigendom van Diageo.

Er wordt al sinds 1820 gestookt. Oorspronkelijk was het een (koren)molen en men begon onder de naam van Glenisla-Glenlivet, waarbij verwezen werd naar de dichtst bij zijnde rivier de Glenisla. De naam betekent: de molen in de lange vallei. Hun verse spirit wordt gedeeltelijk bij de distilleerderij opgeslagen, de rest wordt in tankwagens vervoerd naar Auchroisk voor opslag.

Deze First Cask is speciaal gebotteld voor Whisky Import Nederland (Uitgeest). Marcel Bol en Jan Kok (WIN) zijn in 2006 benoemd tot ‘Keeper of the Quaich’, de hoogste Schotse onderscheiding op whiskygebied. Hierna hadden beiden nog maar één wens: het zelf selecteren en bottelen van de beste whisky’s die zij in hun uitgebreide groep Schotse relaties konden vinden.

Dit heeft geleid tot First Cask Whisky ’s en zijn echte Single Cask en Cask Strength whisky’s. De ene keer is het een mooie oude whisky die lang heeft gerijpt op het vat, de andere keer een jonge whisky die nog vol leven en karakter is. In ieder geval altijd iets om naar uit te zien.

Neus: zwaar en fruitig. Veel sherry en oude eiken met leer, gedroogde pruimen en dadels. Alles op een stevige moutige achtergrond. Smaak: droog met veel eik. Zoete sherry, gedroogde pruimen en dadels, bittere amandelen, veel mout en stroop. De afdronk is lang en lief, met veel fruit, mout en eik. Een whisky die eik, mout en sherry zeer goed combineert.

In de neus appels en kaneel, maar ook verbrande autobanden en een beetje zwavel. Kaas, grapefruit, gras, granen en stro. De smaak was erg gelaagd, bij elke slok kwamen er steeds andere smaken: noten (amandel) een beetje bitter, caramac, Werthers Echte, zoute caramel, zacht als een Mars, toverbal, ook het "likken aan een batterij".

Een erg lange afdronk met een mooie scherpte, wat salmiak en marsepein, maar ook oloroso en chocola. Een paar Schotse gasten vonden deze whisky: "To be enhancing the Hoogovens", voor hen was het duidelijk...

Glenturret beweert dat ze de oudste (uit 1775) whisky distilleerderij zijn in Schotland. Ze zijn dan in al die jaren niet groter gegroeid met een productie capaciteit van 340.000 ltr alcohol per jaar. In de negentiger jaren van de vorige eeuw was de enige OB een 12 jarige, in die tijd een uitstekend alternatief voor een premium blend die zich in de zelfde prijsklasse bevond.

Tegenwoordig zijn de standaard bottelingen 8 en 10 jaar oud. De link met Famous Grouse is ook duidelijk, behalve dat de distilleerderij er een soort Famous Grouse pretpark op na houdt, maakt het sinds 2009 ook een peated whisky, die gebruikt wordt in de Black Grouse blend.

Deze fruitige Glenturret single malt is gebotteld als onderdeel van de Old Particular range van Douglas Laing. Het werd in 1988 gedistilleerd, 27 jaar oud in een refill hogshead, en in maart 2016 gebotteld. De oplage is 264 flessen.

Neus: Een mengsel van rode bessen, met name aardbeien en frambozen. Verder een kleine snufje van oud meubilair en gebak. Smaak: veel pruimen én aardbeienjam. Lichte hints van geroosterde noten en gekneusd mintblad, maar ook wat peper en kokosnoot. Afdronk: Gestoofde pruimen en een vleugje vers gesneden gras. Past goed in een boomgaard.

"Wat een goeie neus, dit belooft wat voor de smaak". Boter, citrus, caramel, gestoofde appel, mandarijn. Maar ook chinese thee en omgewoeld bladerdek, een beetje fungus. Het smaken pallet was niet al te uitgebreid met drop, salmiak, wat vettig en veel hout. De afdronk was middellang, fruitig en kruidig, een beetje vlak met hier en daar wat aardse tonen. Maar nog steeds een fantastische geur.

Linkwood distilleerderij ligt ten zuidoosten van Elgin in de Speyside. Om de constante kwaliteit te waarborgen mag er niets veranderd worden in de distilleerderij, zelfs de spinnenwebben mogen niet weggehaald. In 1971 is er een nieuwe distilleerderij naast de oude gebouwd en de stills zijn identiek en daarom spreekt men nu wel van Linkwood 1 en Linkwood 2. De distilleerderij heeft een capaciteit van 2.24 miljoen liters per jaar en het overgrote deel van deze hoeveelheid whisky wordt gebruikt voor het blenden van Johnnie Walker, White Horse, Haig en Bells.

Deze botteling is een redelijk bijzondere: een oplage van 36 flessen, gebotteld door een Italiaanse bottelaar voor een whisky club in Bulgarije. Het is uit een deelvat, die de bottelaar, Hidden Spirits ook nog 192 flessen heeft opgeleverd onder hun eigen label. Hij wordt genoemd in Jim Murray’s whisky bible uit 2017 en hij werd als zeer goed gekenmerkt met een punten totaal van 94.4.

Neus: acacia honing en bijenwas met een beetje citrus, wat mint en gerstsuiker. Smaak: veel meer body dan de neus aangeeft. Dik en geconcentreerde mout en opnieuw acacia honing. Vanille zorgt dat hij kruidig afgeeft. Afdronk: Sommige oliën geven net genoeg gerstsuiker om de balans met de vanille te krijgen.

De meningen waren een beetje verdeeld. Veel deelnemers vonden wat zurig in de neus, maar ook vanille, gras, boter en verdovingsmiddel(sic!). De smaak was in het begin scherp met een appeltje, honing en onrijp fruit. De groenteman kwam ook naar voren met tuinkers en ruccola. Veel smaken en romig.

De afdronk was subtiel, kort en droog. Onze "outback"tafel was er zeker niet enthousiast over deze eerste whisky in een rijtje van 6, maar over het algemeen werden de andere deelnemers er blij van. Mogelijk een oorzaak voor de laatste plaats in deze proeverij.