Oktober 2023

De Glenallachie distilleerderij was relatief onbekend, maar met een jaarlijkse productie- capaciteit van 2,8 miljoen liter zuivere alcohol per jaar behoort het tot de 30 grootste distilleerderijen in Schotland. Glenallachie is dan één van de jongere.

In 1967 wilde Mackinlay, McPherson & Co., onderdeel van Scottish & Newcastle Breweries, een eigen distilleerderij voor de Mackinlay groep. De distilleerderij werd gevestigd in Banffshire, een gebied in de Speyside en bijzonder rijk aan distilleerderijen. Men koos een plek naast de Lour Burn, boven Aberlour.

Het water voor de mash wordt onttrokken aan een bron die gevoed wordt door smeltwater van de Ben Rinnes (2733ft). Het koelwater komt uit enkele vijvers die gevormd zijn door een dam in de rivier. De architect van de distilleerderij was Arthur Delm -Evans, die ook Tullibardine en Isle of Jura ontwierp. Glenallachie is een hedendaagse distilleerderij, die optimaal van de zwaartekracht gebruikt maakt.

Alle apparatuur staat op dezelfde afdeling. Er staan 2 wash en 2 spirit stills. Men gebruikt licht geturfde mout en de mash wordt gemaakt in een roestvrijstalen semi-Lauter mash tun. In 1985 werd Glenallachie verkocht aan Invergordon en vervolgens kwam ze in handen van Chivas Brothers. Tussen 1987 en 1989 werd er niet geproduceerd.

De productie wordt daarna dan vrijwel volledig door de blended-industrie gebruikt. De succesvolle whisky-ondernemer Billy Walker (voorheen eigenaar en master distiller van GlenDronach, BenRiach en Glenglassaugh) nam in juli 2017 de toen nog vrij onbekende Glenallachie Distillery over van Pernod Ricard, inclusief de voorraden.

Dus alle whisky's met een distillatie datum van vóór 2017 komen uit de oude voorraad. We hebben daarvan al verschillende mooie whisky's voorbij zien komen, waarmee Billy Walker zijn reputatie nog eens heeft bevestigd. Vanaf 2017 is het distillaat het product van Billy Walker. Er wordt gewerkt aan onder meer peated whisky's, waarvan de eerste in september 2023 als 5 jarige is gepresenteerd. Een limited release van 2600 flessen, die ongeveer binnen een dag was uitverkocht, vooral in de UK.

Een fles kostte rond de 50 pond. In Nederland zijn er, zolang als voorradig, 3 verschillende 5 jarige peated Glenallachie whisky's beschikbaar, voor prijzen rond de 55 euro. Dus wij doen het maar even met ook een jong ding, maar dan van de onafhankelijke bottelaar Claxton. In 2019, honderd jaar nadat de familie Landale Dalswinton Estate kocht, verhuisde Claxton naar Sandbed House aan de oevers van de rivier de Nith in Dumfries & Galloway (zuidwest van Glasgow en west van Carlisle).

Claxton's richt zich niet alleen op het bottelen van whisky's en andere sterke dranken, maar ook op het verfijnen en verbeteren van whisky door rijping op vat. Als onafhankelijke bottelaar van alleen de beste vaten heeft Claxton's jarenlange bottelervaring gebruikt om hun proces en producten te verfijnen.

Warehouse No.1 maakt deel uit van het vlaggenschipassortiment van Claxton en vertegenwoordigt bottelingen van topkwaliteit uit traditionele pakhuizen in dunnage -stijl waar vaten worden gerijpt en geselecteerd om het beste te bieden van elk individueel spirit-type, vat en smaakprofiel dat beschikbaar is.

Warehouse No.8 maakt ook deel uit van het vlaggenschipassortiment, gebaseerd op dezelfde principes als Warehouse No.1; premium vaten en premium kwaliteit, maar met voornamelijk octaven en kleinere vaten. Dit assortiment demonstreert de kracht van kleine exclusieve releases die zich richten op premium spirit met individuele smaak en diepgang.

Kleur: goudkleurig. Neus: donker fruit, vanille. Smaak: Vanille, vlak, donker fruit, zoetheid. Vol, een beetje stekelig, nog niet rond. Met een paar druppels water voelt het nog wat scherp aan, en komt zwavel in beeld.

De jongste én de winnaar van deze proeverij, een herfst whisky! Gemaaid gras in de neus, kruidig, zoetig. Sommige deelnemers vonden weinig neus. Een rijpe smaak voor zo'n jong ding: witte chocola, groene appels, een afgelikte chocolade wikkel, caramel, sherry, gedroogd fruit, tutti frutti, vanille, een stoofpotje van fruit met pruimen en honingdrop, maar ook aardbeien met slagroom.

Toch ook kwam het commentaar, dat hij een beetje te vroeg gebotteld was. De afdronk een beetje scherp, maar zoetig en blijft lang hangen. Een goeie doordeweekse whisky, vooral lekker na een copuleus diner met de poes op schoot voor de open haard. Ruimschoots de winnaar in deze proeverij.

Arran distilleerderij bevindt zich in Lochranza, Schotland, tot voor kort de enige distilleerderij op het eiland Arran. In 1994 werd Arran Distillers opgericht door Harold Currie, voormalig directeur van Chivas met het doel: het bouwen van een distilleerderij op Arran.

Tijdens de bouw van de distilleerderij, bouwen een paar Golden Eagles hun nest op een klif in de buurt van de distilleerderij en aangezien Golden Eagles een beschermde diersoort zijn, werd de bouw van de distilleerderij tijdelijk stopgezet. De distilleerderij werd geopend in 1995. Lange tijd werd een deel van de vaten opgeslagen in de magazijnen van Springbank, hetgeen te wijten was aan een gebrek aan ruimte in de distilleerderij en de juridische problemen mbt de uitbreiding van de huidige magazijnen.

Deze problemen zijn opgelost en men heeft nu een warehouse, die een gemakkelijke toegang tot vaten mogelijk maakt. De distilleerderij heeft een vat opkoopregeling die particulieren de kans geeft om hun eigen vat whisky, op te slaan op het terrein van de distilleerderij.

De Arran distilleerderij is een beschermheer van de World Federation Burns en als zodanig heeft creëerden ze een Robert Burns Single Malt en Robert Burns Blended Whisky ter ere van de Schotse nationale dichter. Zij zijn de enige whiskydistilleerderij die het beeldmerk en de handtekening van Robert Burns mogen gebruiken op hun verpakking.

De whisky van Arran wordt meestal geproduceerd voor hun Single Malt Whisky, maar een klein deel gaat ook in de productie van hun aanbod van blended whisky's: Lochranza Blend, Robert Burns Blend en Arran Gold Single Malt Whisky Cream Liqueur. De distilleerderij vierde haar 25e verjaardag in juni 2020.

De plannen van het bedrijf om een tweede distilleerderij in Lagg te bouwen aan de zuidkant van het eiland werden in augustus 2016 goedgekeurd en de bouw van dit project is in oktober 2016 begonnen.

Sinds kort (2023) zijn de eerste bottelingen van deze distilleerderij uitgebracht. Jonge peated whisky s: Lagg Kilmory en Lagg Corriecravie. Mogelijk iets voor de toekomst, nu nog veel te jong en nog geen diepte. Wat Arran zegt over deze whisky: Deze karaktervolle en gelimiteerde editie van de Arran Single Malt is speciaal gecreëerd door Master Distiller James MacTaggart als een prachtig voorbeeld van een succesvolle samenwerking tussen whisky en vat.

James heeft in deze botteling een selectie van enkele zeer zeldzame en waardevolle Palo Cortado Sherry Casks uit Jerez opgenomen, vaten die hij zelf met de hand heeft uitgekozen in het gezelschap van de producent. Ciderappels accentueren de Arran-huisstijl voordat de warmte van gember terugkeert naast een rijke indruk van de uitzonderlijke sherryvaten.

Deze vaten voegen een heerlijke en verwarmende dimensie toe aan een gedenkwaardige en klassieke uitdrukking van Arran Single Malt. Een unieke samenwerking tussen een hoogwaardige onafhankelijke producent in Spanje en een onafhankelijke kwaliteitsproducent in Schotland. Er waren wereldwijd 12.000 flessen van deze editie verkrijgbaar.

Neus: Helder en om van te watertanden; Sevilla-sinaasappelmarmelade, perziken en frisheid van mango worden gevolgd door de warmte van gemberwortel en een vleugje drogend gras. Smaak: Rijk aan chocoladesinaasappel, kweepeergelei en de schil van citrusvruchten.

De subtiele smaak van gistachtig, beboterd zuurdesem en een vleugje steenzout komen naar voren terwijl het Palo Cortado-vat zijn invloed laat zien. Afdronk: Zoetheid, bittere sinaasappel, citrus, pure chocolade, zout, gedenkwaardig.

Kreten als: doe mij maar een kratje en zelfs ik vind 'm lekker, tekenden deze whisky. Neus met sherry en een zoetje met pit, salmiak en ook fruitig, maar ook een beetje zurig. De smaak: boter, zeer vettig, vanille, caramel geef een volle mond. De eerste slok komt binnen, met ook walnoot en de tweede slok rolt. Kruisbes, anijs, romig en een handvol peper. De afdronk is redelijk droog, maar erg lekkah! De slag om de eerste plek in deze proeverij nipt verloren.

De Ben Nevis Distillery bevindt zich aan de voet van de hoogste berg van Schotland, d Ben Nevis. Deze imposante berg maakt een mooi plaatje voor de achtergrond van de distilleerderij. De whiskyproducent Ben Nevis is één van de oudste distilleerderijen van Schotland en is sinds 1989 in Japanse handen (Nikka).

Van de totale jaarproductie van 2 miljoen liter wordt een groot gedeelte gebruikt voor diverse blends en een klein gedeelte voor hun eigen bottelingen. Het zuivere water voor de whiskyproductie komt van de Allt a Mhullinn (The Mill Burn). De laatste tijd worden de Ben Nevis bottelingen steeds moeilijker te krijgen en als je ze kunt vinden, schieten ze behoorlijk in prijs omhoog.

Zou het er misschien aan kunnen liggen dat standaard botteling van de Ben Nevis whisky beschouwd wordt als de korpswhisky van het Korps Commandotroepen, die natuurlijk veel traint in de achtertuin van de distilleerderij? Deze Ben Nevis is een botteling van The Duchess, het label van bestofwhiskies.com. Ze hebben een Game & Wildlife-serie uitgebracht met bottelingen van Glenallachie, Ardbeg, Ailsa Bay en dus ook Ben Nevis.

Het label op de fles, in dit geval een berg eend, is geschilderd door een Nederlandse schilder (Hans Dilesse). Je moet zeggen dat het er classy uitziet. Deze Ben Nevis is, nadat hij een groot deel van zijn bestaan op bourbon gelagerd is geweest, gefinisht in een Shiraz wijnvat. Notes van Thijs (Words of Whisky): Voornamelijk klassieke Ben Nevis met toegevoegd rode fruit en een wat verhoogde viscositeit van het wijnvat.

Neus: Opent met een nogal klassieke Ben Nevis-viezigheid, die vaak vergeleken wordt met koperen munten en een zekere zuurheid. Ook een snufje witte peper, gevolgd door een vleugje rode bessen en lychees én een beetje gekookte appels.

Smaak: Wat peperige hitte bij aankomst, vergezeld van pindaschillen en amandelolie, evenals een vleugje schoensmeer, koekjes en verkoold eikenhout, gevolgd door wat aardbeienijs. Afdronk: Zure accenten met een snufje kruidigheid en rood fruit. Eindigend met appelschillen.

Voor veel deelnemers de tweede of eerste van de proeverij, maar met kanttekening: Jong en drinkbaar tot een no-brainer. Neus: Wilhelmina pepermunt, vleugje kaneel, kruidig (speculaas), maar ook fruitig zoet met mandarijn en abrikoos. Smaak: kruidig, rood fruit, warme sinaaasappelsap, boter, slijmerig in de mond (sic!), gember, vanille, veel caramel, amandelspijs, ijzerachtig en iets ziltig.

De afdronk was middellang met wijn als de dominante factor. Met een drupje water ging de scherpe kant eraf, maar kwam de wijn duidelijker naar voren. Door de tegenstand kwam deze Ben Nevis niet verder dan de derde plek in deze proeverij.

Highland Park werd in 1798 gebouwd door David Robertson. Dankzij de relatie van de distilleerderij met blenders, Robertson & Baxter, werd de distilleerderij in 1937 overgenomen door Highland Distillers, die vervolgens in 1999 werden gekocht door Edrington, die de distilleerderij vandaag de dag beheert.

Het moderne Highland Park single malt-merk werd voor het eerst officieel gebotteld in de jaren zeventig, met de publicatie van een leeftijdsverklaring van 8 jaar, maar de bottelingen van de distilleerderij verschenen voor het eerst rond de jaren vijftig. Het uiterlijk van het merk is in de loop der jaren vele malen veranderd, maar de cultstatus en populariteit zijn nooit afgenomen. Het blijft tot op de dag van vandaag een van de meest herkenbare single malts ter wereld.

Vanaf 2006 begon men wat meer aandacht te besteden aan de verpakking van de whisky, waardoor je nu soms door de bomen het bos niet meer ziet. Het meeste van de geproduceerde 2,5 miljoen ltr alcohol per jaar verdwijnt ook hier in de blended whisky's, zoals (samen met Macallan) in Famous Grouse.

De officiële bottelingen van Highland Park worden steeds duurder en of die nou zo bijzonder van smaak zijn? Het is een hype geworden, met mooie verpakkingen. Toch blijven er ook nog mooie andere bottelingen van independent bottelaars, die qua prijs/prestatie wel erg fijn zijn.

Deze botteling is er eentje van Duncan Taylor in de Octave serie en speciaal gebotteld voor de importeur Bresser&Timmer. Duncan Taylor werd in 1938 in Glasgow opgericht als vatmakelaar(broker) en handelsbedrijf. Hun moderne geschiedenis begon in 2001 toen een voormalige werknemer van Glendronach, Euan Shand, het bedrijf kocht en verplaatste naar Huntly in Aberdeenshire, waarbij gebruik werd gemaakt van de indrukwekkende vatenportfolio die het in de 20e eeuw had verzameld om een van de belangrijkste onafhankelijke bottelaars in Schotland te worden.

Deze single malt Highland Park heeft 12 jaar gerijpt (in een bourbon vat) en gefinished gedurende 3 maanden in een octave. Een octave is een wat kleiner vat met een inhoud van een achtste van een butt van rond de 500ltr. Dit geeft veel interactie tussen het eiken en de whisky, wat betekent dat de aroma's relatief snel overgenomen worden door de whisky.

Smaak: Melasse, moutig, lichte turfrook, aards, romig Afdronk: gemiddeld lang met chili, rode bessen, geroosterde pinda's, spek, sappig eikenhout

Deze Highland Park had liefhebbers, maar creëerde ook weerzin (vies, goed voor de spuugbak). Echter dit bleek een kleine minderheid. De één vond de neus een beetje chemisch en iemand anders vond het een beetje rot als in de groene bak, zelfs bedorven Klene drop kwam voorbij. Verder viooltjes, zoetigheid en een beetje rook en een zeer prettig vleugje zwavel.

In ieder geval was de smaak beter dan de neus, rozijnen, tannine, fruitig, ietsje citrus, een beetje zilt, chocola, gesuikerde pinda's, een vuursteentje en tabak. De nasmaak was lang en pittig met hout een klein beetje bitter en ietsje scherp. Een mooie herfst-whisky. Deze HP verloor nipt de strijd in de kopgroep en eindigde op de vierde plek in deze proeverij.

Scotch Universe is een onafhankelijke whisky bottelaar uit Duitsland. Het merk was tot voor kort niet te verkrijgen in Nederland, maar sinds een jaar of 4 heeft een enthousiaste Nederlandse slijter er voor gezorgd dat ook Nederland (met ongeveer 10 slijterijen verspreid over het land) hier van kan gaan genieten.

Sommige slijters zijn echter alweer gestopt met Scotch Universe. Er was geen importeur meer te vinden om deze toch best mooie whisky's op de Nederlandse markt te brengen. Mogelijk gaan de Whiskydudes deze taak op zich nemen. De whisky's van Scotch Universe zijn allemaal single cask bottelingen, waarvan er regelmatig nieuwe expressies verschijnen.

Het thema van deze lijn is "het universum". Om er achter te komen wat voor soort whisky er in deze fles zit, moet je de code op de fles ontcijferen. Dit klinkt moeilijker dan het is, want meestal zit er aan de nek van de fles een kaartje met aanwijzingen hoe je het moet decoderen.

Handig hierbij is toegang tot het internet, want het jaartal geeft het jaar van de stichting van de distillery aan. Dit is zo gedaan omdat op een onafhankelijke botteling niet altijd de naam van de distiller mag staan (Vaak 'Secret Speyside' of 'Unknown Highland'). Mocht je er echt niet uitkomen dan weet de slijter wel wat er inzit. Deze Pluto 1 is dus een Balblair.

Balblair is de op een na oudste distilleerderijen in Schotland, en een van de kleinere, met slechts twee stills. Men produceert 1,33 miljoen liter alcohol per jaar. Balblair is historisch gezien een van de belangrijkste onderdelen van de Ballantine's blend, dankzij eigenaar Inver House, maar de whisky komt in toenemende mate ook beschikbaar als single malt. Recentelijk heeft de importeur van Balblair, de Monnik Dranken, een compleet nieuwe lijn van Balblair gepresenteerd in Alkmaar.

Deze whisky is een verrassend soepele whisky gezien zijn alcoholpercentage. Zeer fruitig, bloemig en evenwichtig, aangenaam.

Neus: Fruitig en bloemig, bessen, rozijnen, wat alcohol maar totaal niet storend. Ook wat zoetigheid. Smaak: Vrij soepel eigenlijk, sprankelend, rood fruit, bessen, bloemig. Dikke structuur. Afdronk: Nog steeds soepel, rood fruit, bessen. Een beetje uitdrogend. Een beetje sprankelend, wat tropisch fruit. Middellange afdronk.

De Pluto 1 was geen allemans vriend. Het ging alle kanten op. Van mijn smaakpapillen zijn hier nog niet klaar voor, en niet speciaal, tot de Rolls Royce van de lijst. Interessant maar heftig. Ruikt een beetje naar sherry, veel alcohol met een chemisch luchtje (WD-40?). Hij tintelt op de tong met een zoetige rooksmaak, caramel, after eight chocola en ook een beetje dropachtig (een slecht merk trekdrop).

De afdronk was lang met gestoofde pruimen en zoet, maar iemand anders vond de afdronk te kort, te heet en niet te voegen door de onbalans in de alcohol. Hij heeft z'n best gedaan maar kon niet ijveren met de top. Een 5e plek in deze proeverij.

Glen Ord is de buurman van onder andere Dalmore, Teaninich, Glen Albyn en Glen Mhor en produceert 5,000,000 liter alcohol per jaar. Het merendeel van deze Ord whisky wordt vooral gebruikt voor Dewars blended whisky maar ook in Johnnie Walker, en dus zijn er niet al te veel onafhankelijke bottelingen beschikbaar.

Voor een whisky van zo'n hoge kwaliteit is dat best jammer! In 1985 werd Glen Ord overgenomen door United Malt & Grain Distillers (United Distillers), die officieel deel uitmaakte van het grote Diageo. Ze produceerden rond de 5 miljoen liter alcohol per jaar. De vertrouwde Glen Ord-single malt in de ronde fles werd een paar jaar voordat de opvolgers werden geïntroduceerd, in de vierkante fles verkocht.

Beide bottelingen waren goede en betaalbare single malt whisky's. In de afgelopen jaren is deze comfortabele situatie aanzienlijk veranderd. De naam 'Singleton' was eigenlijk gereserveerd voor het product van de Auchroisk Whisky Distillery (ook in eigendom van Diageo) in de jaren 1980 en 1990.

Toch werden er drie gloednieuwe 'Singleton' single malt whisky's in verschillende delen van de wereld rond het jaar 2007 geïntroduceerd. Vreemd genoeg werden deze Singletons geproduceerd bij drie verschillende malt whisky distilleries: Glendullan, Dufftown en Glen Ord. De malts uit deze distilleerderijen worden onder dezelfde naam in drie verschillende delen van de wereld verkocht - wat lijkt op een afwijking van de ideologie van Classic Malts.

De nieuwe Glen Ord heet dan ook sinds 2007: Singleton of Glen Ord. Deze Glen Ord is een onafhankelijke botteling van La Maison du Whisky uit Parijs en is onderdeel van de Artist Collective serie. Deze whisky komt eigenlijk uit de Signatory range.

Neus: Honing, appel, peer, perzik, abrikoos, gele pruim, marsepein, amandelen, koekjesdeeg, vleugje vanille, beetje bloemig, beetje citroen - best lekker Smaak: Vettig, fruitig, kruiden, honing, subtiele zoetheid, appel, perzik, vleugje zwarte thee, tabak, zwarte peper, vleugje eikenhout Afdronk: Middellang, warm, kruiden, wat honing en fruit, zwarte thee

Dé tegenvaller van de avond. Hij doet niets, had geen neus. De smaak ging alle kanten uit: fruitig, noten en kruidig, maar ook lysterine en asperine. Aceton in neus en mond, veranderd later naar caramel. De 1e indruk was scherp en een beetje vluchtig. Eigenlijk te jong. Maar ook sherryachtig met appel, peer, mint en bittere chocolade. De afdronk medicinaal met trekdrop en ziekenhuisbed, een beetje dun met een rare nasmaak (koriander? zepig?) Niet meer dan een 6e plek in deze proeverij, terwijl het label er erg leuk uitziet, maar ja, die drink je niet!