Een moeilijke en té complexe whisky, was de eerste indruk. Overrijpe druiven in de neus, erg zoet, gemaaid gras op mei-ochtend naast de latyrus van de vorige whisky (Bunna). De smaak bleef zoet met bramen, gewelde abrikoos, sinaasappelschillen, gekaramelliseerde suikers, suikerbrood, maar wel een beetje scherp in het begin. Eigenlijk "In de Soete Suikerbol" met Schwarzwalder Kirsch.
Het blijft overwegend zoet, wel heftig maar acceptabel. Iemand vond hem droog in de afdronk, een beetje heet en wat ruw en scherp. Voor sommige proevers zou dit de afsluiter van een avond kunnen zijn, net een doodlopend straatje, waarin hij verbetert met elke slok. Geen slechte beschrijving dan voor een whisky, die tijdens deze proeverij op 6 eindigde.