Goblins Peated Islay III (Lagavulin) 2008, Whisky Tales, 13yo

“Goblins Peated Islay III” – deze botteling komt van de tweede distilleerderij (Lagavulin) die je passeert als je van Port Ellen naar Ardbeg loopt. Men was van plan geweest een marsala vat in de distilleerderij te vullen, maar één van hun vaten raakte beschadigd tijdens het rangeren in het magazijn, waardoor dit beschadigde Olorosso-sherryvat spontaan gebotteld moest worden. Wat vervelend was, want dit vat zou een week later 14 jaar oud zijn geweest.

Maar geluk bij een ongeluk – zelfs op officieel slechts 13 jaar oud, is het een geweldige malt…. Deze whisky is dus een Lagavulin, immers dat is de 2e distilleerderij als je van Port Ellen naar Ardbeg loopt. Én een mooi voorbeeld van een onafhankelijke botteling van een Lagavulin, die je normaal niet zou kunnen vinden. In 1974 werden moutvloeren van Lagavulin gesloten en werd er mout van Port Ellen betrokken.

Begin 1997 werd de productie een aantal maanden stilgelegd om de productiecapaciteit op te voeren van 850.000 liter per jaar naar 1 miljoen liter per jaar. Sinds 2000 wordt het productieproces per computer gestuurd en produceert men zeven dagen in de week, vierentwintig uur per dag, waarmee er een capaciteit hebben gekregen van 2,5 miljoen liter alcohol per jaar. De 16-jarige is zeer bekend geworden door de Classic Malt series van eigenaar Diageo.

Je ziet Lagavulin nauwelijks in onafhankelijke bottelingen. Op dit moment komt er slechts eentje boven in de serie van de halve liter flesjes van “Elements of Islay” en nu dus deze van het Duitse Whisky Tales in de Goblin serie. Whisky Tales proefnotities:

Neus: Eerst vluchtige Olorosso sherry, waardoor al snel een zoute toon naar voren komt, daarna wat rook en turf. Subtiel jodium op de achtergrond. De maritieme noot wint aan dominantie en blijft duidelijk voorop lopen. Fruitige sinaasappel en honing ontwikkelen zich daarin.

Smaak/afdronk: Amandelen en kersen aangevuld met peperige, gezouten, vanille butterscotch. Opnieuw duidelijk maritiem en intens. De turf lijkt meer op houtrook en blijft op de achtergrond. In de afdronk blijft de mout lang op de tong hangen met fruitige, vochtige aarde en toont weer de sherryzoetheid en dan wat turf...