Deze whisky deed de proeverij deelnemers splitsen in een negatief en een positief deel. Mbt. de eerste groep kwamen er reacties als: neus beter dan de smaak. Levertraan, chemisch. Deed denken aan een overijverige poetsvrouw die gebruik maakt van Dettol citroen. De andere groep was duidelijk meer gecharmeerd, zij vonden de neus vies en de smaak lekker én wordt steeds beter.
Houtig, een beetje muffig en zoetig. Gekonfijte sinaasappel en ook zoethout. De afdronk was gemiddeld met hazelnoot, marsepein of eigenlijk Italiaanse Amaretti koekjes. Iemand vermeldde nog dat dit een whisky was, die zij zeker zou kopen. Een commentaar wat niet onvermeld mag blijven was, dat van 1 deelnemer zijn buikje warmer werd van deze Glenrothes. Een vijfde plek in dit smaakgeweld was zeker op zijn plaats.