Ardlair 2011, Signatory Vintage, 12yo
| Regio | Highland |
|---|---|
| Leeftijd | 12 jaar |
| Distiller | Ardmore Distillery |
| Bottling | Signatory Vintage |
| Vat | refill oloroso |
| Alcoholpercentage | 60,9% |
| Vat nummer | 900031 |
| Fles nummer | 1 van 582 | Non-chillfiltered | ja |
Onze notities:
Ardmore distilleries is een van de grootste malt whisky distilleerderijen in Schotland met een productiecapaciteit van 4,200.000 liter alcohol per jaar. De distilleerderij draait geheel op stoommachines en tot 2002 werden de ketels zelfs nog gestookt met kolen. Ardmore is een van de Highland distilleerderijen die zwaar geturfde gerst gebruikt, waardoor de turfsmaak op natuurlijke wijze doordringt in de malt. Veel van de Ardmore whisky wordt gebruikt voor het blenden van Teacher's.
Er bestaat vanuit deze distilleerderij ook een "unpeated" versie, deze werd voorheen echter alleen gebruikt voor het blenden. Maar sinds kort zijn er independent bottelingen van deze ongeturfde whisky onder de naam ‘Ardlair’. Deze Ardlair is een botteling van Andrew Symington (eigenaar van Edradour, maar ook van Signatory) in de Signatory Vintage series.
Kleur: Strogeel met een zweem van oker
Neus: Groene appels, rijpe kiwi’s, niet helemaal rijpe meloenen, hintje eau de vie. Naast de heerlijke fruitaroma’s ook fijne graantonen (mout) met een lekkere zoete vleug.
Smaak: Veel fruit, mokka, hazelnoot en vers gebrande koffiebonen. Een klein pepertje geeft toch wel smaak aan het geheel. Christmaspudding.
Afdronk: Alcohol zorgt voor een smakelijke finale, veel fruit, rozijnen en de smaak van cappucino
Geschonken in de volgende proeverij:
-
Juni 2024 (donderdag 06 juni 2024)
Nummer 4 in de line-up.
Reacties tijdens de proeverij:
Dit was zo'n whisky, die het helemaal was of eigenlijk helemaal niet. De heersende mening was erg positief, maar er kwamen stemmen, die vonden dat men moest stoppen met het maken van dergelijke whisky's. Dit was een herrie-whisky. De een proefde geen alcohol, terwijl een andere deelnemer juist alleen alcohol proefde.
Neus: Een dag oude schil van rijpe bananen, boter(babbelaar), vanille, een beetje muf als de slootkant. De smaak kenmerkte zich door rozijnen (boerenjongens), maar ook een beetje bitterig. Oude duimdrop kwam voorbij en veel boter. Verderop vond men de druimdrop evolueren naar mentholkruisdrop. De afdronk was scherp, pittig en 'in your face' en bleef lag aan het huigje hangen.
Over het algemeen werd de gemiddelde smaak gekarakteriseerd als een mooie, bijzonder aangename zomeravond whisky, die erg lekker, maar moeilijk thuis te brengen was.
Aan het eind van de avond bleek deze niet te kunnen wedijveren met nummer 1 en 2, maar kwam hij op de 3e plek in deze proeverij. Toch niet verkeerd voor zo'n onbekende whisky.