Een moeilijk te peilen whisky voor sommigen. Iemand kon er weinig op zeggen, behalve dat ie hem lekker vond. Hij was op voordat ie er erg in had. Waar de één de whisky in balans vond, had een ander er weer niets mee. Maar over het algemeen was men blij, getuige de uitspraak: eerst de Peat, dan het Zoet.
De neus was een beetje kruidig, rokerig en citrus, maar ook leer en Zwitsal bodylotion kwamen voorbij. De smaak werd scherp gevonden, een beetje peperig, medicinaal, ziltig en met een beetje citrus, mout, noten en trekdrop. Met een drupje water knapte hij op en werd zachter. De afdronk was heftig en scherp met een wybertje en wat chocolade.
Eindconclusie: lekker bij een kampvuur met je blote voeten op het mos. Én de vierde plek in deze proeverij.