Deze Ardbeg kon ook alle kanten uit. Of je vond hem erg lekker of je vond er niets aan. Dit moet dus herhaald geproefd worden. Bij sommigen was ie scherp en zurig in de neus, bij de ander was ie muf. Bij de een bleef hij lekker lang bij de ander was ie zo verdwenen. In ieder geval een erg jonge whisky, die de Arbeg 10 niet zou kunnen doen vergeten. Ja, er was rook, turf in de neus en ook bloemig, de smaak was kruidig met toffee en amandel en erg bittere chocolade, wat er trouwens voor zorgde dat de whisky nogal drogend was.
Verder lichtzoet met een beetje schimmel. Maar ook salmiak en zoethout als in het Sneker Zoethoudertje van Old Timer drop. Hoewel geen typische Ardbeg voor sommigen, toch nog Hutje voor een dame in het gezelschap: "Lekker in een hutje met de fles op tafel, dat gaat de goede kant op".
