November 2016

Ardmore is een van de grootste distilleerderijen in Schotland, ze hebben een productiecapaciteit van 4,200.000 liter alcohol per jaar. Dat zijn een paar kingsize zwembaden vol. Maar Ardmore malt whisky (en daarmee ook de Teacher's blend) zijn veel beter geschikt voor het drinken dan om te zwemmen. Nou ja, tenminste dat nemen we aan, want we hebben meer ervaring met het drinken en nog nooit geprobeerd erin te zwemmen.

Ardmore is een van de weinige Highland distilleerderijen die "peated" gerst gebruikt voor hun whisky. Er bestaat een "unpeated" versie, maar deze wordt enkel gebruikt voor het blenden. Deze unpeated whisky heet dan Ardlair.

Deze whisky van de Creative Whisky Company is een 8 jaar oude Ardmore gebotteld in de Single Cask Exclusives serie van Dave Stirk. Een serie van jonge en zeer betaalbare single cask bottelingen, gebotteld op 50%. Deze Ardmore is gedistilleerd in 2007 en is gefinisht op een port vat.

Neus: Eerste neus van rood fruit en ander zomerfruit met een vleugje peper. Smaak: Zoete appel en honing met een klein beetje houtskool rook en turf. Afdronk: Mooie lange afdronk met nog steeds het fruit én het pepertje op het eind, wat hem een beetje droog maakt.

Bij een persoon deed deze Ardmore een beetje denken aan wijnboer Ilja Gort ("het leven smaakt goed, daarom moet je het slurpen"?) Iemand anders vond dat deze Ardmore hetzelfde heeft als een Octomore: zoet en weg. De meningen verschilden dus nog al. Neus: verbrande rubber/autoband, goed rokerig, een autogarage.

De smaak is een broodje paling, vol. Maar ook rommelig ( ben beter gewend van Ardmore), maar over het algemeen: meer, meer. Eindconclusie van een proever: "verdampt te snel, het glas is te snel leeg". Ondanks de gemengde commentaren een nipte eerste plaats in deze proeverij.

Tamdhu, met een productie van 4.500.000 ltr/jr, is in de mottenballen gegaan in 2009. In 2011 is de distillerderij in handen gekomen van Ian Macleod (o.m. Glencoyne, Chieftains, Dun Bheagan) en vanaf 2013 wordt er weer volop geproduceerd. Hun voorlopig enige officiële botteling is op dit moment de 10 jarige. Verder zijn er veel bottelingen van The Ultimate te vinden, die vooral gelagerd zijn geweest op sherry vaten.

Deze 9 jaar oude Tamdhu is speciaal gebotteld door Signatory voor het Franse La Maison Du Whisky en is een frisse en fruitige single malt, gekenmerkt door tonen van peer, appel, citroen verbena (pleuriskruid) en een vleugje vanille. (verbena thee bij longontsteking=pleuriskruid)

Wow, lekker. Een goeie neus, aardeachtig en hooi. Niet vervelend zwavel. Veel chocola, bruine suiker, rozijnen, een beetje PX? De nasmaak is boterig, nootachtig, pittig met zoet en fris fruit. Iemand werd helemaal gezellig, ze vond een niet benoembaar luchtje, waar ze wel een dekentje van zou willen hebben, om er lekker onder te kruipen. Een mooie 2e plaats in deze proeverij was zijn deel.

Glentauchers staat momenteel onder het toeziend oog van Chivas Brothers, na de overname van Allied. Onlangs zijn er aanzienlijke investeringen gedaan om de gebouwen en de apparatuur op te knappen. De spirit wordt ter plaatse meestal in bourbon vaten opgelegd.

De distilleerderij heeft een eigen opslagfaciliteit met ruimte voor 6.000 vaten. De rest van de ‘new make spirit’ wordt getransporteerd naar de centrale opslagplaats van Chivas voor rijping. De Schotse whisky van Glentauchers wordt reeds lang in verband gebracht met blends; het is een groot onderdeel geworden van Ballantines, Teachers en Chivas Regal.

We hebben de laatste tijd veel Glentauchers op sherryvaten geproefd, dan is nu de tijd aan gebroken om er eens eentje van een bourbon vat te kiezen. Deze Glentauchers is gebotteld door de onafhankelijke bottelaar Adelphi in 2016 op vat sterkte.

Neus: zacht zoet fruit, zoals peren en ananas, fruit cake. Smaak: Rode kersen, zoete kruidige tonen. Finish: Lang, fris en zacht kruidig

Ook hier waren de meningen verdeeld. Iemand vond, dat je 2 glaasjes moest hebben van deze whisky, een beetje water er bij voor een mooie neus en de andere puur voor de smaak. Men vond hem zoetig, als een blikje ananas met water.

Over het algemeen: whoo, heftig (brandende tong door het vuurwater) een beetje chemisch/synthetisch, appel in de neus, fruitig, caramel en een kruidige afdronk, die over het algemeen snel weg was bij de een, maar langer bleef bij de ander.

Arran distilleries is een redelijk jonge distilleerderij (1993), gelegen in Lochranza op het eiland Arran, met een jaarlijkse productie van 750.000 liter alcohol. Tien jaar na de eerste productie van 1995, zo rond 2005, kwamen er verschillende versies van de Arran whisky beschikbaar.

Deze Arran is erg gelimiteerd, slechts 120 flessen, en gebotteld door de Whisky Agency voor het Whiskyschiff Zürich en ACLA. Het Whiskyschip in Zürich is een van de grootste en drukst bezochte whisky beurzen in Europa. Deze beurs, maar ook festival speelt zich af op 6 tot 7 schepen in Zürich. Te vergelijken met de whiskyfair in Limburg aan de Lahn (elk jaar april).

ACLA da Fans is een taxfree shopping centre in Zwitserland dichtbij de Oostenrijkse en Italiaanse grens. Het focus ligt er op whisky en parfums. Dit is een typische Arran van een beetje actief sherry vat. Met zijn 17 jaar ontwikkelde zich de prachtige fruitsmaken in dichte honing en zout. Geen rook.

In de neus vond men aarde, iemand wist het niet, maar dat mocht niet worden opgeschreven, het leek een beetje een stoffige oude man en een beetje vlak. We hadden totaal geen idee, wat voor "plaatje" ze voor ogen had. Maar in ieder geval vonden veel mensen dit de lekkerste van de eerste 4 geproefde whisky's.

Het begint met een beetje tropisch fruit, witte chocola, dat geleidelijk overgaat in sinaasappel, zoet. Een mooie vettige (boter), houtige afdronk, die goed pittig(peper) door blijft knallen. "Als je hem slurpt moet je hoesten". Gezien de commentaren toch een beetje tegenvallende 4e plaats in deze proeverij.

Glen Spey is een redelijk onbekende Diageo-werkpaard distilleerderij in Rothes, Speyside (de stad is ook de thuisbasis van Glen Grant, Caperdonich, Glenrothes en Speyburn). De distilleerderij werd in 1878 opgericht door James Stuart, die kort na het kopen van Macallan het acht jaar later weer verkocht.

De kopers, W & A Gilbey hadden het eerste Engels bedrijf met zelf een Schotse distilleerderij. Gilbey herbouwde Glen Spey na een brand in 1920 en loodste de distilleerderij door de ‘prohibition era’ (drooglegging) en de Tweede Wereldoorlog, voordat er gefuseerd werd met United Wine Traders naar de internationale Distillers en Vintners (IDV), een voorloper van wat later de hedendaagse wereld grensoverschrijdende dranken kolos Diageo zou worden.

Glen Spey had zijn stills verdubbeld tot vier in 1970, twee jaar voordat IDV werd gekocht door Watney Mann (die later werden opgekocht door Grand Metroplitan, die met Guinness werd samengevoegd tot Diageo in 1997). Bijna alle alcohol gestookt door Glen Spey (1,3 miljoen liter / jaar) gaat naar de J & B blended whisky.

De 12-jarige Flora & Fauna botteling is de enige beschikbare officiële release en onafhankelijke bottelingen zijn redelijk zeldzaam. Deze15 jarige onafhankelijke botteling is er een uit de Càrn Mòr serie van Morrison &Mackay, is gelagerd geweest op 2 bourbon hogsheads met een opbrengst van 540 flessen.

Neus: Tropisch fruit met een snufje zwarte peper. Heel grazige. Smaak: Honing-ondergedompelde shortbread, meer zwarte peper kruiden en een hint van pruimen. Afdronk: Appelen en sinaasappelen.

Aangenaam fruitig en bloemig, een beetje scherp, hooi en vanille. In de mond wordt de whisky krachtiger na het doorslikken, er komt een soort smaak explosie. De een vond hem toegankelijk, de ander weer wat moeilijk. Hard fruit, "bek vol peper" en menthol in de neus. Een drupje water doet wonderen, hij wordt zachter. Een erg moeilijke whisky.

Aultmore is een weinig bekende distilleerderij in het hart van de Speyside. Sinds 2014 hebben ze weer eigen bottelingen (12 en 25 jaar), de oude zijn niet of moeilijk verkrijgbaar. Op dit moment bestaan er van Aultmore vooral veel independent bottelingen.

De meeste geproduceerde whisky (2.900.000ltr) wordt gebruikt voor de Dewar’s Blends. Deze Aultmore is een Provenance botteling van 7 jaar oude single malt, opgevoed in een refill sherry butt van juni 2008 en gebottled door Douglas Laing in maart 2016.

Neus: Donkere kruiden, gebrand fruit, sherry met gesuikerde Turks fruit. Smaak: vol met granen, rijk fruit, krentjes en rozijnen, toffee en gebrande suiker. Afdronk: veel fruit, met een typisch Jerez en Speyside stijl

Een beetje een moeilijk ding, aardig drinkbaar, maar niet al te veel karakter. De een vond het een nagellak remover, terwijl iemand anders het een aardig mooie, niets aan de hand zijnde mooie doordeweekse, whisky vond. Bananenschuim, veel nootjes, houtig en kardamon met een pepertje in de afdronk, die een beetje kort was.