Oktober 2015

De Ben Nevis Distillery bevindt zich aan de voet van de hoogste berg van Schotland, dè Ben Nevis. Deze imposante berg maakt een mooi plaatje voor de achtergrond van de distilleerderij. De whiskyproducent Ben Nevis is èèn van de oudste distilleerderijen van Schotland en is sinds 1989 in Japanse handen (Nikka).

Van de totale jaarproductie van 2 miljoen liter wordt een groot gedeelte gebruikt voor diverse blends en een klein gedeelte voor hun eigen bottelingen. Het zuivere water voor de whiskyproductie komt van de ‘Allt a’Mhullinn’ (The Mill Burn). Deze Ben Nevis is er een gebotteld voor WIN in hun First Cask serie. Deze botteling is uit een zustervat van de club botteling van de Alkmaarse Ben Nevis Club.

Notes op de fles: Ben Nevis Whisky ontwikkelt zich het beste in Sherry Butts. Dit is er een perfect voorbeeld van! Neus: sherry invloeden, melkchocolade, Café con Lecce, gekonfijte kersen en Indiase kruiden. Smaak: fantastisch, verwarmd alle hoeken met kruiden en chocolade. Finish: lang en kruidig met mooie eiken aroma’s en chocola

Nespressosmaak 12, caramel, sherry bom, lang en kruidig, vanille, zoet, boter. 'Ik ga er erg voor zitten'. Maar ook: een zachte neus, die iets scherp begint, maar snel verdwijnt. Een 'dirty whisky' met een beetje bandenplak in de neus, niet gemakkelijk en redelijk complex.

Sommige mensen vonden het te sterk, maar met een beetje water ging de scherpte er mooi af. Smaken: een snoepje, zoetig, gras en een beetje turf en wel in balans. Ondanks het vele commentaar werd het toch de winnaar van de avond.

Glen Garioch is volledig in handen van Suntory uit Japan. Gesloten in 1996 en opnieuw begonnen in 1997, toen de vraag naar whisky opnieuw was gestegen.De distilleerderij Glen Garioch (uitgesproken Glengieri) bevindt zich in het noord-oostelijke Highlands. Het is een kleine tot middelgrote distilleerderij, die uitgerust is met 2 was- en 1 Spirit Still.

Meestal zijn er 2 officiële bottelingen beschikbaar. Deze van vanavond is er een van. Glen Garioch gebruikt ‘maagdelijke’ Noord-Amerikaanse witte eikenhouten vaten voor de gehele van de rijping van hun Virgin Oak release. Het gebruik van nieuwe vaten voor whisky wordt steeds meer een trend, en de grote, opvallende smaken die afkomstig zijn van deze release tonen zeker waarom.

Neus: Haver graan met een snufje bruine suiker. Een vleugje naaldhout en een beetje vanille komt om de hoek. Smaak: Een grote uitbarsting van chocola, met taaie toffees en gesuikerde zuurtjes. Dit wordt gevolgd door de eik, waarvan je wel wist dat ie zou komen, maar het is verrassend subtiel. Specerijen en kruidnagel ook. Complex en smakelijk. Afdronk: Vanille verschijnt weer en versterkt het kruidige eikenhout voor een mooie, lange afdronk.

Over deze whisky heersten er verschillende meningen. Het ging van heet, sterk, korte afdronk (een platte whisky), tot koopbaar en je mag mij er voor wakker maken, wordt je vrolijk van. De 'blije tafel' typeerde de whisky als een "matter of sex and whisky". Kruidig, fruit, (geen) vanille, citroengras, een beetje rook, bourbon achtig, blijft stevig en lang hangen, lekker in balans en alcohol overheerst niet en erg lekker, waren de algemene opmerkingen.

Blackadder The Legendary is een Non Age Statement (NAS) single malt gebotteld door de onafhankelijke bottelaar Blackadder. Men mag de distilleerderij niet noemen, maar het vermoeden bestaat, dat dit een Glenfarclas is.

Deze distilleerderij, welke ook bekend staat als een familie distilleerderij (sinds 2006 maken ze hun familie bottelingen), maakt rond de 3 miljoen liter alcohol per jaar en gebruikt deze bijna volledig voor hun eigen bottelingen. Af en toe zie je wel eens een onafhankelijke botteling.

Neus: kruiden in chocolade met licht minerale noten en een beetje zwavel Smaak: amandelen, zoetzure saus en cacao, gember. Afdronk: lang met kruidige likeur bonbons

De meningen liepen nogal uiteen. De een vond het een mooie zachte whisky (fino sherry?) met een mooie boterige neus, caramel, fudge en noten. Een ander vond het een herfst whisky voor een regenachtige dag bij de open haard met een beetje drop, zwitserse kruidensnoepjes én Vick's menthol snoepjes.

Ook werd een beetje plastic getraceerd (Tupperware) waardoor iemand de whisky deed denken aan een Blair Athol. Een andere gast vond, dat deze whisky je voorgoed zou afhelpen van de Jack Daniels: meer ziel, rozijnen, hooi, houtig en droge chocola (82%)

Een whisky van de eerder genoemde “kleinste distillerderij van Schotland in Pitlochry. Deze single malt is uitsluitend gerijpt in Super Tuscans-wijnvaten. De redelijk jonge whisky heeft erg snel de intens fruitige aroma's van het vat opgenomen. De heldere rode kleur komt van deze speciale wijn vaten. Met een sterke 46% volume en unchill gefilterd, wordt het volle aroma van Edradour geopend.

Neus: Droog hout, donkere gedroogde vruchten en een hint van donkere chocolade. Op de achtergrond toffee en rozijnen. Smaak: Houtig en droog, fruitig maar ook zeer pittig. Ietsje zout en een beetje peper en kaneel. Het fruit is aanzienlijk zoeter dan in de neus. Afdronk: Vet en medium lang met pittige eiken en romige zoetheid.

Een complexe whisky. Een gast, ingevlogen uit Jamaica, vond het een unieke whisky, zoiets had hij nog nooit geproefd, echter hij vond 'the wine better than the whisky'. Zoete neus met een sinaasappelschilletje, maar ook een beetje zwavel (verbrand laminaat?). Ook als je diep ruikt, dan loop je in het bos. Verder caramel, toffee en leer.

Maar sommige mensen waren er niet kapot van, een 'off note' naar beneden, geen topper. Iemand anders vond het een allemansvriend met een mooie neus met een vriendelijke afdronk (bittere chocola,zoetje), die lekker weg glijdt bij de open haard, terwijl het buiten sneeuwt.

Het verhaal van de derde botteling in de Lost Distilleries-serie is eigenlijk het verhaal van twee distilleerderijen. De eerste was een kleine boerderij-distilleerderij die bijna zijn hele bestaan in eigendom was van de familie Swanson. De whisky gold als de beste van Caithness en zijn reputatie zorgde voor klanten in de hoogste Londense kringen, ja zelfs tot in India en Brazilië.

Een aantal jaren na de sluiting van de oorspronkelijke distilleerderij werd een opvolger gebouwd door ondernemers uit Londen. In tegenstelling tot Gerston 1 was dit een hypermoderne en veel grotere distilleerderij. Bovendien werden andere grondstoffen gebruikt, zodat deze whisky nimmer de goede naam van zijn voorganger kreeg. Na een overname, waarbij de naam in Ben Morven werd veranderd, kwam er al zeer snel een einde aan Gerston.

The Lost Distillery Company is een Schotse onafhankelijke bottelaar, die er naar streeft om smaken van oude distilleerderijen te her-creëren. Dit geheel wordt wetenschappelijk historisch, op de universiteit van Glasgow, aangepakt om uit te vinden hoe de whisky destijds heeft kunnen smaken. Alle gereconstrueerde whisky’s zijn blended malts en worden gebotteld in genummerde flessen.

Kleur: geel goud. Neus: aroma’s van toffee, mandarijn, jodium en wat teer. Met water komen er tonen van frisse citrus en pekel vrij. Smaak: eerst nadrukkelijke tonen van fenolen en zout, gevolgd door zachte tonen van crème brûlée, sinaasappelschil en zoete chilipeper. De afdronk is prikkelend fris.

Een heel mooie zachte neus, met vanille citrus en boter. De smaak geeft citrus, fruit en vanille en plakt aan het gehemelte. De afdronk is licht fruitig met een beetje salmiak, honing en lichte turf. Sommigen vonden het een fijne zomer whisky, maar anderen werden niet wild van de smaak. Waarover men het wel eens was? Een mooi verhaal en dat gold ook voor de koker.

De zeven jaar oude Hepburn's Choice Glengoyne 2007 is een Highland (op het randje van de Lowlands) single malt gebotteld door de onafhankelijke bottelaar Hunter Laing. Normaal worden er in deze serie malts tot 12 jaar oud en op 46% ABV gebotteld. Deze Glengoyne werd gedestilleerd in 2007 en gerijpt in een refill hogshead. Het werd gebotteld in 2014 op 46%, non chill gefilterd en zonder toegevoegde kleur.

Een beperkte single cask release van 407 flessen. De distilleerderij is gelegen ten noorden van Glasgow en produceert 1,1 miljoen liter alcohol per jaar. De distilleerderij wordt beschouwd als de mooiste van Schotland en staat bekend als de meest toegankelijke distilleerderij. De mout wordt niet gedroogd met turf, maar met hete lucht. Het karakter van de malt is licht, omdat ze langzaam gedistilleerd wordt.

Neus: Vers, schoon en kruidig, grassig. Dan zachte vanille en zoete toffee. Smaak: Romige caramel (Fudge), Zoete gerst. Afdronk: Zoals de smaak suggereert.

Een beetje een moeilijke whisky. De neus is spannender dan de smaak. Is een beetje ziltig en smaakt ook naar zuurkool, vond iemand. Een bijtertje, maar toch ook prikkelend op de tong. Een beetje hout, een beetje boter, romig en fruitig, wat citrus én caramel. Over het algemeen te jong met een wat typische nasmaak. Met een beetje water wordt hij wel beter.